De dagen zijn kort en we naderen het einde van het jaar. Een bewogen jaar, waarin op economisch gebied veel gebeurde. Geen recessies. Integendeel, de economie liet wereldwijd een behoorlijke groei zien. Ook geen dramatische correcties op de aandelenmarkten, ondanks koersstijgingen in voorgaande jaren en veranderend beleid bij centrale banken. En toch zal 2019 als een slecht jaar voor de wereldeconomie worden bijgeschreven. Ik geef een top 5 van dieptepunten.

Op plaats vijf zet ik de Franse president Macron. Niet dat hij geen goed beleid wil voeren. Zijn economische plannen zullen op de lange termijn zijn land vooruit helpen. En zijn ideeën over versterkte samenwerking binnen de Europese Unie zijn ook lovenswaardig. Juist in deze tijd is een sterke EU hard nodig, vanwege dieptepunten die ik hierna nog noem. Het ging mis omdat Macron de rekening van de maatregelen teveel legde bij degenen die het niet kunnen dragen. Hij kreeg de Franse bevolking niet mee.

Op vier staat onze eigen minister-president met zijn plan om de dividendbelasting af te schaffen. Met onvoldoende onderbouwing en zonder dat het in een verkiezingsprogramma had gestaan, toverde hij een konijn uit de hoge hoed dat al spoedig werd afgeschoten. Het plan sneuvelde. Niet door de kritiek van de oppositie of vanuit de samenleving. Maar wel doordat multinational Unilever succesvoller was met zijn Haagse lobby dan in het meekrijgen van de aandeelhouders. Zij stemden niet in met de verhuizing van het hoofdkantoor.

Het derde dieptepunt zijn de activiteiten van China in Azië en Afrika. Op zich is het mooi dat de opkomende grootmacht helpt bij het aanleggen van spoorwegen en de bouw van havens. Dat veel van de ontvangende landen hierdoor te maken krijgen met een onhoudbare schuldenlast is de schaduwkant. Sri Lanka was gedwongen om de zeggenschap over een haven over te dragen aan de Chinese schuldeisers. Pakistan en Zambia zijn andere voorbeelden van landen die in problemen zijn gekomen.

Weinig toelichting behoeft de brexit. Het is onvoorstelbaar dat de Britse politiek deze zo ingrijpende stap zo chaotisch laat verlopen. Zonder grondig vooronderzoek hebben de Britten besloten om hun land uit de EU te trekken waarmee het economisch zo verknoopt is.

Het grootste dieptepunt is de handelsoorlog die de Amerikaanse president Trump heeft ontketend. De wapenstilstand met China is slechts een pauze in een gevecht met alleen verliezers.

Gelukkig hebben bovengenoemde missers een aantal positieve ontwikkelingen in gang gezet. Maleisië en Myanmar hebben Chinese projecten geschrapt of zetten daar een rem op. De EU, Japan en landen in Azië en Latijns-Amerika sluiten in versneld tempo handelsakkoorden. De brexit doet velen beseffen dat de EU vooral veel voordelen met zich meebrengt. Macron zal zijn plannen later in een verbeterde vorm opnieuw presenteren. En Trump? Ik ben bang dat hij niet leert van zijn fouten. Ook 2019 zal een spannend jaar worden.

De auteur is werkzaam in de financiële sector en schrijft over ontwikkelingen in de wereldeconomie.