Israël staat helemaal niet zo alleen als wordt gedacht
Een heel breed misverstand over Israël is dat dit land alleen staat. Natuurlijk, Iran zou Israël van de kaart willen vegen. En allerlei VN-organen hebben er een sport van gemaakt het land te veroordelen.
Maar wie daar alleen op let, krijgt een verkeerd beeld. Premier Benjamin Netanyahu zei woensdag op de oudejaarsreceptie voor de buitenlandse pers: „Als je je afvraagt of de hele wereld zo fout kan zijn om Israël aan te vallen, heb ik nieuws voor u: De hele wereld valt Israël niet aan.”
Landen zoeken juist goede relaties met Israël. Daarvoor zijn enkele belangrijke redenen. Bijvoorbeeld dat ook andere landen bezorgd zijn over de opkomst van het Iraanse rijk. De massavernietigingswapens die dat land hoopt te ontwikkelen, zijn straks ook een bedreiging voor de Arabische wereld, Europa en Amerika. De commandant van de Revolutionaire Garde, Ali Ja’fari, zei: „Wij zijn op het pad dat leidt naar de wereldwijde heerschappij van de islam.”
Ten tweede heeft de Israëlische inlichtingendienst honderden, mogelijk duizenden mensenlevens gered. Dankzij de informatie die Israël gaf, konden volgens Netanyahu andere landen ongeveer veertig belangrijke terreuraanslagen voorkomen. Daaronder behoorde het plan van Islamitische Staat om een vliegtuig in de lucht op te blazen dat op weg zou gaan van Sydney naar Abu Dhabi.
Ten derde erkennen andere landen dat Israël een supermacht is op het gebied van technologie. Japanse investeringen in Israël zijn de afgelopen paar jaar enorm gestegen. In 2007 was Microsoft het enige hightechbedrijf dat in de top tien van de belangrijkste buitenlandse bedrijven stond. Nu houden zich zeven van de tien grootste buitenlandse ondernemingen bezig met geavanceerde technologie in Israël. Van de 500 belangrijkste concerns wereldwijd op het gebied van internetveiligheid zijn na de VS de meeste in Israël gevestigd.
Landen die goede relaties met Israël willen, hoeven het natuurlijk niet in alles met het beleid van de politieke leiders eens te zijn. Op Israëls beleid op de Westelijke Jordaanoever hebben ze veel kritiek. Toch bestaat er steun voor de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever in bepaalde kringen. Deze steun komt met name uit de evangelische hoek die zich in verschillende landen bevindt. Het blad Ha’aretz schreef dat in de laatste tien jaar evangelicalen naar schatting tussen de 50 en 65 miljoen dollar hebben geïnvesteerd.
Tomer Persico, een wetenschapper verbonden aan het Shalom Hartman Instituut in Jeruzalem, vertelde de krant Ha’aretz dat vele rabbijnen hun weerstand hebben laten varen tegen deze hulp. De reden is dat de „evangelische gemeenschap zo behulpzaam is geweest in het promoten van hun agenda” (te weten die van de rabbijnen).
Toch blijft wantrouwen onder Joden bestaan. Critici zeggen dat pro-Israëlische christenen Joden willen bekeren. Wie halsstarrig blijft, zou omkomen bij de Slag van Armageddon. Deze eindeloos herhaalde stelling is grotendeels op vooroordeel gebaseerd.
Orthodoxe protestantse christenen steunen Israël, omdat ze in de Joden het verbondsvolk zien. Ze geloven ook dat wie Israël zegent, gezegend zal worden. Daarom denken ze dat ze ook Joden in de nederzettingen moeten steunen. Zo worden hun contacten met deze Israëliërs belangrijker dan met hun Palestijnse broeders en zusters.
