Van de tweeduizend wedstrijdduiven die vorige week werden gelost, keerden er maar zo’n vijfhonderd na een vlucht van honderdvijftig kilometer vanuit Ljungby terug naar hun til in Malm(. Aan het weer kan het niet gelegen hebben, want dat was prima. ‘Geen regen, geen onweer en geen sterke wind’, aldus Lars–Aake Nilsson van de plaatselijke duivenclub.

Bij vorige wedstrijden legden de elektronisch geringde vogels de afstand in een uur of twee af. Behalve afgelopen zondag. ‘Ik werk al sinds 1960 met sportduiven en heb nog nooit zoiets meegemaakt’, zegt Nilsson, die denkt dat de duiven misschien van hun koers zijn afgeweken door subtiele veranderingen in het magnetische veld van de aarde. Dat gebruiken de duiven in combinatie met de zon om de weg naar huis terug te vinden.

Niemand heeft de vermiste vogels ergens in het zuiden van Zweden opgemerkt. Het is niet bekend hoeveel de dieren waard zijn. ‘Het gaat niet om het economische verlies, maar om het sportieve’, aldus Nilsson. ‘Het duurt zo’n twee jaar om een goede sportduif te kweken.’