Wie is Patrick Noordoven?

Noordoven, die opgroeide in Zuid-Holland, werd in 1980 geadopteerd. Om de lange adoptieprocedures te omzeilen, reisden zijn ouders naar Brazilië. Daar deden ze een valse aangifte; bij de burgerlijke stand aldaar gaven zij Noordoven aan als een uit hun huwelijk geboren kind. Als zodanig schreven ze hem ook in Nederland in en na zes jaar werd hij officieel hun adoptiekind.

Waarom ging hij procederen tegen de ouders en hoe liep dat af?

Noordoven ging op zoek naar informatie over zijn afstamming, maar kreeg gaandeweg steeds meer aanwijzingen dat zijn juridische ouders belangrijke informatie voor hem verzwegen. Daarop begon hij een proefproces, gericht op de vraag: Hoe open moeten adoptieouders zijn? Twee weken geleden, op 14 november, oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat de ouders hun zoon schade hadden berokkend door hun informatieplicht te schenden en dat zij hem daarvoor moesten compenseren: 13.200 euro voor de immateriële en 200 euro voor de materiële schade.

Wat heeft Noordoven te maken met het grote, onafhankelijk onderzoek dat minister Dekker nu laat doen?

Op last van de rechter overhandigden Noordovens ouders hem informatie waaruit onder meer bleek dat justitie ooit onderzoek had gedaan naar zijn zaak. Twee rechercheurs hadden hen in 1982 op het plaatselijke politiebureau uitvoerig ondervraagd. Omdat hij daar meer van wilde weten, begon hij een openbaarmakingsprocedure tegen het ministerie van Justitie. Met succes, veel ins en outs rond dat oude, justitiële onderzoek werden donderdag door minister Sander Dekker (Rechtsbescherming) openbaar gemaakt. Dát muisje kreeg meteen een staartje. De documenten roepen volgens Dekker zoveel onbeantwoord gebleven vragen op dat hij een externe commissie vervolgonderzoek wil laten doen.

Wat staat er in die paperassen?

Ten eerste: Behalve Noordovens ouders blijkt justitie in 1982 nog 70 paren te hebben ondervraagd. Van hen bleken er 42 de staat van een in Brazilië geboren kind te hebben verduisterd, zeer waarschijnlijk met medewerking van de Nederlandse ambassade. De ouders kregen een standje, het onderzoeksrapport verdween in de la. Ten tweede: de officier die het onderzoek deed, lijkt van hogerhand opdracht te hebben gehad om elke mogelijke betrokkenheid van ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken buiten beschouwing te laten. Het ambtsbericht van de top van justitie waaruit dat kan worden afgeleid is nieuw.

Dekker wil daarom onderzoek laten doen naar de mogelijke betrokkenheid van rijksambtenaren bij illegale adopties in de periode 1967 tot 1998 uit de landen Brazilië, Colombia, Indonesië, Sri Lanka en Bangladesh.