De rechter heeft zich in dit besluit laten leiden door het feit dat hervormde wijkgemeenten voor 1 mei, de datum waarop de Nederlandse Hervormde Kerk zich verenigde met de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk in Nederland tot de Protestantse Kerk, geen rechtspersoonlijkheid bezaten. Omdat de hervormde gemeenten van Middelharnis, de hervormde deelgemeente ”De Bron” in Urk en hervormde wijkgemeenten uit Oldebroek, IJsselmuiden en Grafhorst en Nijkerk voor 1 mei aan de rechter verzocht hadden toegevoegd te mogen worden aan de 53 gemeenten die de ”verklaring voor recht”-procedure” hadden aangespannen, heeft de rechter voor de vraag naar de rechtspersoonlijkheid gekeken naar de Hervormde Kerkorde (HKO) uit 1951. De rechtbank concludeert vervolgens, op grond van deze kerkorde, „dat de (centrale) gemeenten wel en de wijkgemeenten niet aan het civielrechtelijke verkeer kunnen deelnemen.” Volgens de rechter ligt dit bij buitengewone wijkgemeenten en deelgemeenten anders. Het breed moderamen van de synode van de Nederlandse Hervormde Kerk had namelijk bepaald dat deze gemeenten gelijkgesteld moeten worden aan gewone gemeenten.

De rechtbank komt vervolgens tot de uitspraak de vordering tot voeging van de hervormde gemeente van Middelharnis en van de hervormde deelgemeente ”De Bron” toe te wijzen.

Onder de 53 gemeenten die in eerste instantie de ”verklaring voor recht”-procedure zijn gestart, zijn 6 wijkgemeenten. Of die wel ontvankelijk worden verklaard, komt pas bij de behandeling van de zaak door de rechtbank aan de orde.

In de Protestantse Kerk bestaan vier soorten gemeenten: protestantse gemeenten, hervormde gemeenten, gereformeerde kerken en evangelisch-lutherse gemeenten. Een van de vragen die de rechter in de ”verklaring voor recht”-procedure zal moeten beantwoorden, is of de hervormde gemeenten in de PKN de voortzetting zijn van de hervormde gemeenten in de voormalige Nederlandse Hervormde Kerk (NHK). De Protestantse Kerk zegt van wel omdat het volgens de hervormde kerkorde voor afzonderlijke gemeenten niet mogelijk was zich uit het kerkverband van de Nederlandse Hervormde Kerk los te maken. Omdat de rechtsopvolger van de Nederlandse Hervormde Kerk de Protestantse Kerk in Nederland zou zijn, zouden de rechtsopvolgers van de hervormde gemeenten in de NHK de hervormde gemeenten in de PKN zijn.

De gemeenten die de ”verklaring voor recht”-procedure hebben aangespannen, bestrijden deze opvatting. Zij willen zich niet laten meenemen in de PKN en hebben zich aangesloten bij de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk, die zij beschouwen als de voortzetting van de Nederlandse Hervormde Kerk. In de ”verklaring voor recht”-procedure vragen ze van de rechter de uitspraak dat ze het recht hebben te beslissen niet toe te treden tot de Protestantse Kerk in Nederland, en dit met behoud van naam en bezit.