„Wee de herders die de schapen van Mijn weide ombrengen en verstrooien, spreekt de Heere.”

Een ander verschil tussen herders zien we in de ongelijke wijze van leren. Want de goede herders prediken een en hetzelfde Evangelie als dat hen is nagelaten door de eerste en voornaamste gezanten Gods, de profeten en apostelen, uit de mond Gods en de zin der heilige Schrift.

Maar de kwade herders stellen de kerk óf een ander Evangelie voor óf verklaren het naar hun eigen zin en mening.

Tot zover hebt u mij de woorden van de profeet horen verklaren en de conclusie daaruit horen trekken. Opdat ik dit nu op onze predikers kort toepas, zoals eertijds Quintilianus (een Romeins redenaar uit de eerste eeuw na Christus, red.) van de leermeesters in zijn tijd vereiste, óf dat zij geheel geleerd zouden zijn óf weten zouden dat zij niet geleerd waren. Daarom wens ik dat in deze tijd de herders van onze kerken óf geheel en al evangelisten zijn óf erkennen dat zij geen evangelisten zijn. Het ware te wensen dat sommigen die de titel van kerkelijken voeren, betoonden dat zij ook zo gezind waren. Wij zouden voorwaar minder dwalingen, twisten en beroerten hebben en meer waarheid, eenheid en vrede in onze kerken hebben. Maar nu, door de fout van sommigen die liever kwalijk twisten dan wel evangeliseren en door het rechtvaardig oordeel Gods tegenover onze algemene ondankbaarheid en walg van het zuivere Evangelie dat ons veertig jaren lang getrouwelijk gepredikt is, zijn onze zaken zo omgekeerd en veranderd.

Johannes Polyander, hoogleraar in Leiden (”Preek over Jesaja 52:7”, 1618)