Wie het pand van de Happietaria in Groningen binnenloopt, denkt alleen bij de ingang nog aan de telecomprovider die hier in het verleden gevestigd was. Een van de gastheren of gastdames wijst de bezoekers de weg door de ruime hal naar de zaal van het restaurant, waar de geur van allerlei soorten gerechten hen tegemoet komt. Achter de ramen van het kantoorgebouw zitten nu geen bureaumedewerkers meer, maar gasten die een tafeltje bij het raam hebben gereserveerd. Het geheel is aangekleed met gezellige sfeerverlichting.

Rond de klok van halfvijf op een maandagmiddag eind november is het nog rustig, al neemt de spanning geleidelijk toe. De keukenploeg en leden van de bediening nemen zelf nog snel iets te eten, voordat de eerste gasten arriveren. Wierd Folkertsma (22), lid van het zevenkoppige bestuur van de Groningse Happietaria, heeft net nog een paar kratten met diepgevroren vlees naar binnen gebracht om de voorraad aan te vullen. De vierdejaarsstudent technische planologie is binnen het ”Happietaria Management Team” (HMT) verantwoordelijk voor pr en bewustwording.

Alleen de begane grond van het vier verdiepingen hoge gebouw is in gebruik genomen door de Happietaria. „Er kunnen hier negentig mensen tegelijk komen eten”, vertelt Wierd. „We werken met twee shifts per avond; mensen kunnen kiezen of ze tussen vijf en acht, of tussen acht en elf willen dineren.”

Op 22 november is het restaurant voor het eerst opengegaan. „Afgelopen zaterdag hadden we in totaal 155 eters. Misschien tikken we de komende weken het maximum van 180 aan.” Tot en met 20 december is het restaurant zes dagen per week geopend. „Op zondag zijn we gesloten.”

Kikkererwten

Het HMT heeft de kwaliteit van het voedsel en de bediening hoog in het vaandel staan. „De keuken en de koelsystemen voldoen aan de hygiëne-eisen voor de horeca. We werken met vrijwilligers, onder wie een chefkok die ervaring heeft in de beroepspraktijk”, zegt Wierd.

Gasten kunnen kiezen uit verschillende voor-, hoofd- en nagerechten. „De Grunneger Mosterdsoep is een echte aanrader”, vindt Wierd. Op de kaart staan echter niet alleen gerechten met een lokaal tintje. Zo kunnen gasten kiezen uit onder meer witvisfilet, een ”Happieburger” en een vegetarische stoofpot met kikkererwten.

„Maar ook aan de jongste bezoekers hebben we gedacht”, zegt Wierd, terwijl even na vijf uur een gezelschap met kinderen komt binnenlopen. „Zij kiezen vaak voor een ”happiemeal”. Uiteraard met een dikke knipoog naar de fastfoodketen die iets onder een soortgelijke naam aanbiedt. Blijkbaar vinden de kleintjes patat met appelmoes en een snack toch lekkerder dan bijvoorbeeld kikkererwten.”

Tot halfzes druppelen de bezoekers van de eerste shift van de week binnen. „Op maandagavond is het niet druk. Toch valt het me nog niet tegen”, stelt Wierd. „We houden acties voor avonden waarop het aantal aanmeldingen achterblijft. Zo kunnen gasten voor de tweede shift op dinsdag of woensdag met een kortingscode die op Facebook staat voor een gereduceerd tarief reserveren.”

Supporters

De bezoekers komen niet alleen uit de stad Groningen. Wierd: „We hebben ook vaste supporters in de ommelanden, onder alle leeftijdscategorieën.” Datzelfde geldt voor de vrijwilligers. „We hebben de Happietaria ook in de Groningse kerken onder de aandacht gebracht. Er hebben zich daardoor ook oudere vrijwilligers aangemeld. Dat is wel net zo gezellig.”

De Happietaria is „echt geen studentendingetje meer”, zegt Wierd, die zijn eigen moeder daar inmiddels ook van heeft overtuigd. Of ze ook een keer komt eten? Lachend: „Ze is nu zelfs zo enthousiast dat we haar een paar keer hebben ingeroosterd als vrijwilliger.”

De Happietaria in Groningen is voor de vierentwintigste keer georganiseerd. Het blijft echter van belang om de actie op de kaart te zetten, aldus Wierd. „Bij kerken, maar ook bij studentenverenigingen en op Facebook. Voor sommige mensen is het al genoeg als ze even een ”reminder” krijgen. Mond-tot-mondreclame doet vaak de rest.”

Dat de Happietaria niet in het centrum is gevestigd, levert een financieel voordeel op. Maar weten de mensen het grote kantoorgebouw in Groningen-Zuid wel te vinden? „Ja, zo afgelegen zitten we nou ook weer niet. De studenten die in de noordelijk gelegen wijk Vinkhuizen wonen, moeten twintig minuten fietsen. Dat valt best mee”, vindt Wierd, die uit eigen ervaring spreekt.

De christelijke studentenverenigingen in Groningen –de Gereformeerde Studentenvereniging Groningen (GSV), Ichthus Groningen, Navigators Studentenvereniging Groningen (NSG) en Yir’at ‘Adonay (een dispuut van de landelijke studentenvereniging CSFR)– zijn nauw betrokken bij de organisatie van de Happietaria. „Veel vrijwilligers en bestuursleden zijn actief binnen die verenigingen. Hun studenten weten ons dus wel te vinden. Maar,” voegt Wierd eraan toe, „we proberen met acties ook leden van andere verenigingen bij ons te laten komen eten.”

Bezoek

Voor het dessert krijgt iedere gast aan tafel bezoek van een van de HMT-leden. „In een paar minuutjes vertellen we dan iets over het werk van stichting Tear, waarvoor we ons geld inzamelen. Die informatie staat ook op de placemats. We vinden het belangrijk dat er een stukje bewustwording ontstaat bij onze gasten”, aldus Wierd.

„Het bedrag is bestemd voor preventiewerk in Bangladesh, India en Nepal. Het gaat dus niet om een herstelproject, maar om het voorkómen van schade door rampen. Concreet worden er bijvoorbeeld beschermende hekken geplaatst bij huizen op plekken met een hoog risico op modderstromen. Daarnaast wordt het geld geïnvesteerd in onderwijsprojecten, EHBO-cursussen en het overbrengen van kennis op het gebied van duurzame ontwikkeling aan de lokale bevolking.”

Een van de studenten die op deze maandagavond enkele tafeltjes langsgaat, is Anne-Wikke Verbaan (21). Zij heeft net haar bachelor geneeskunde gehaald. In het bestuur is zij ”pandmanager”. Dat wil zeggen: zij is verantwoordelijk voor de inrichting van het gebouw. Anne-Wikke vertelt niet alleen iets over het doel, maar ze verkoopt ook lootjes. „Voor één euro maakt iemand al kans om een Happietaria-tas te winnen, met daarin ook materiaal met informatie over het doel van de actie.”

Bij het afrekenen aan de kassa houdt penningmeester Joël Kuiper (21), die bedrijfskunde studeert, een oogje in het zeil. „Vorig jaar leverde het werk van de Happietaria een recordbedrag van 77.000 euro op”, zegt Wierd, terwijl Joël de volgende klanten helpt. „We hopen natuurlijk dat dit wordt overtroffen. Voor het grootste deel gebeurt dat hier in het restaurant, natuurlijk. Maar mensen kunnen ook op andere manieren bijdragen. In enkele supermarkten kunnen mensen hun statiegeldbon aan ons schenken. Maar wie verder weg woont en de Happietaria niet kan bezoeken, kan via onze website het doel van de Happietaria tóch steunen.”

>>happietariagroningen.nl

„Hier zitten jongeren niet te lummelen”

De eerste ”Happietaria” opende in 1993 –25 jaar geleden–haar deuren in Rotterdam. Een Happietaria is een zogenoemd pop-uprestaurant, dat gedurende drie tot vijf weken geopend is en geheel gerund wordt door studenten. Het initiatief kwam van Eelco Fortuyn, student aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij had gezien dat in Londen door een soortgelijk initiatief in vier jaar tijd omgerekend ruim vier miljoen euro had opgeleverd. Dat moest volgens Fortuyn in Nederland ook kunnen.

CDA-minister De Vries opende de eerste Happietaria. „Hier zitten jongeren niet te lummelen, maar doen ze wat”, zo zei de bewindsman destijds. Volgens een verslag in De Volkskrant van 6 december 1993 werkten nagenoeg alle 480 leden van de vijf christelijke studentenverenigingen in Rotterdam mee in de Happietaria.

Inmiddels zijn er al meer dan 130 Happietaria’s door heel Nederland geweest. Met de opbrengsten van de acties zijn onder meer projecten gesteund van de christelijke hulp- en ontwikkelingsorganisaties ZOA, IJM en Tear. Laatstgenoemde organisatie nam het concept Happietaria in 2017 over van stichting Happy Gift.

Vorig jaar zamelden acht Happietaria’s een totaalbedrag van 319.000 euro in voor zeven projecten. Lokale Happietariateams zijn te vinden in Amsterdam, Delft, Enschede, Groningen, Leiden, Nijmegen, Rotterdam, Tilburg, Utrecht, Wageningen en Zwolle.