Hij wilde tegenstellingen verkleinen en resultaten boeken, aldus Arib. „En tot in het diepst van zijn wezen was hij ervan overtuigd dat dit alleen kon door te zoeken naar consensus en compromis. Door bruggen te bouwen en partijen aan te moedigen die dan samen met hem over te steken. Als Wim Kok íets was, was het een verbindingsgenie.”

Volgens Arib stond Kok als dienaar van de publieke zaak midden in de samenleving. Hij was een man „zonder de behoefte om aardig gevonden te worden”, en met een afkeer van politieke spelletjes. „Zo werd Wim Kok, de man van eenvoudige komaf een staatsman van statuur.”

Ook de Eerste Kamer stond stil bij het overlijden van Kok, die van 1994 tot 2002 het land leidde. Hij werd daar als de „verpersoonlijking van het poldermodel” geëerd. Kok stierf 20 oktober op 80-jarige leeftijd.