Kerk & religie

„Ik had Ikabod moeten heten”

Zijn moeder wilde hem eigenlijk Ikabod noemen, memoreert ds. D. Ph. C. Looijen. „Ik werd geboren in 1952 tijdens de onenigheid die tot een scheuring in de Gereformeerde Gemeenten leidde, de kerk waartoe ons gezin behoorde. Vandaar die naam: de eer is weg, wilde m’n moeder zeggen.”

Wim van Egdom

3 October 2018 20:48Gewijzigd op 16 November 2020 14:16

Ds. D. Ph. C. Looijen. beeld: Henk Visser

Ds. Looijen, die vorige maand met emeritaat ging als predikant in de Protestantse Kerk, komt uit een gezin waarin veel over God en de Bijbel werd gesproken. „Mijn moeder was een gunnende vrouw. Een profetes, zou ik bijna zeggen. Met groot gezag in de eigen kerkelijke kring. Ik denk met ongelooflijk veel waardering terug aan de tijd thuis. We hadden een winkel in Zeist en eigenlijk was het een huis waar iedereen binnenliep. Ook de pastoor als hij terugkwam van de vroegmis. Dan liep hij even binnen en vroeg m’n moeder wat de dagtekst was en wat hij erover had gezegd. Vaak zei ze: „Daar had je wel wat meer van kunnen zeggen.” En dan vertelde ze de pastoor wat ze zelf over die tekst dacht.”

Bekeerd

Bekeerd, zoals hij het zegt, werd hij in Edinburgh. „Als 16-jarige jongen was ik met een vriend op trektocht. We liepen door de straten van Edinburgh toen we werden aangehouden door een groepje evangeliserende jongeren. Eentje stelde mij, in het Engels natuurlijk, heel rechtstreeks de vraag: „Ken jij Jezus?” Ik vertelde dat ik kerkelijk was en gedoopt, maar zij bleef die vraag maar herhalen. Zo van: allemaal goed en best, maar ken jij Jezus wel? Dat sloeg echt bij me naar binnen.”

IZB

Dick Looijen ging theologie studeren aan de Utrechtse universiteit en werd kandidaat in de Nederlandse Hervormde Kerk. Zijn eerste gemeente was Kinderdijk. Zijn tweede Wierden. Vanaf Wierden begon de pendeldienst tussen bestuurlijke functies in allerlei kerkelijke organen en het werk als gemeentepredikant.

„Ik werd toen ik in Wierden stond gevraagd als missionair toerustingswerker voor de GZB en de IZB. Ik zag het als een roeping en heb ja gezegd. De jas ging wijder zitten door het werk dat ik daar mocht doen. Je keek verder dan alleen de eigen gemeente of zelfs het eigen land. Ik heb de roeping vanuit de GZB en de IZB echt ervaren als een Abrahamsroeping. Alles oppakken en gaan naar de plaats waar God je hebben wil.”

Tijdens het werk bij GZB en IZB werd ds. Looijen gebeld vanuit de hervormde gemeente van het Groningse Oostwold. „Een ouderling zei: „Als u echt aan zending in Nederland wilt doen, dan moet u hier naartoe komen.” We zijn gegaan en het werd een zeer verrijkende en goede tijd.”

In Oostwold kwam de IZB opnieuw langs. Nu met de vraag of hij predikant-directeur wilde worden. En toen hij drie jaar in Oostwold stond, durfde ds. Looijen geen nee meer te zeggen. „Ik werd beroepen door de synode en kon dus na drie jaar Oostwold verlaten. Dat was noch voor mij noch voor de kerkenraad fijn, maar ik wist toch dat het moest.”

Classes

Veertien jaar werkte ds. Looijen als directeur bij de IZB toen het gemeentewerk weer begon te trekken. Hij nam een beroep aan naar de protestantse wijkgemeente Adventkerk in Amersfoort. Na vijf jaar in deze gemeente gestaan te hebben werd zijn actieve ambtelijke loopbaan afgerond door zijn benoeming als regionaal adviseur van de classicale vergaderingen Zuid-Holland, Bommel en Tiel. Ds. Looijen: „Je zou die functie een beetje de voorloper kunnen noemen van de huidige classispredikant. Als regionaal adviseur was ik verbonden aan zestien classes.”

In deze functie was hij nauw betrokken bij de uitvoering van het toekomstplan Kerk 2025, dat door de synode van de Protestantse Kerk werd aangenomen om de kerk toekomstbestendiger te maken. „We moeten terug naar de kern. Daar ben ik zeer van overtuigd. Juist als regionaal adviseur in een deel van het land waar het groene kerkelijke hout nog aanwezig is, heb ik gezien hoe snel de krimp gaat. Tal van gemeenten zaten al in de financiële problemen. En dat wordt de komende tijd alleen maar erger.”

Hoop

Hopeloos is de emeritus echter niet als het over de toekomst van de Protestantse Kerk gaat. „Het zal anders worden. Kleinschaliger. Want de krimp gaat door. Dat zie je overal. Maar laten we ons meer en meer gaan richten op de kern. Op de prediking van Christus, de Gekruisigde en de Opgestane.

Laten we de kerk bewaren bij de heilsfeiten. En dan mogen we onszelf ook wel eerlijk de vraag stellen of die heilsgeheimen bij ons als protestanten goed bewaard zijn geleven. Er is aan de ene kant vaak veel omheen gekomen wat de kern vertroebeld heeft. En aan de andere kant bleef niet zelden alleen de vrijzinnigheid over.”

Nooit op zak

„Of ik opgeschoven ben in m’n denken? Ach, er zullen zeker mensen zijn die dat denken. Maar dat is niet erg. Ik geloof zeker dat ik gereformeerd ben blijven denken over de kernzaken van het geloof. Ik heb zelf altijd veel kracht gekregen uit de tekst van Paulus, die schrijft dat hij Christus wil kennen en de kracht van Zijn opstanding. Daar jaagt hij naar, of hij het ook grijpen mocht.

We hebben het nooit op zak, dat is voor mij de les die ik daaruit trek. We moeten het voortdurend hebben van het werk van Gods Heilige Geest.”

Levensloop ds. Looijen

Dirk Philippus Cornelis Looijen werd op 16 januari 1952 geboren te Zeist. In 1980 werd hij predikant van de hervormde gemeente van Kinderdijk-Middelweg. In 1984 verhuisde hij naar de gemeente van Wierden. In 1988 werd hij predikant voor het missionaire toerustingswerk bij GZB en IZB. In 1993 werd hij predikant van de hervormde gemeente van Oostwold, om in 1996 predikant-directeur te worden van de IZB. In 2010 nam hij een beroep aan van de protestantse wijkgemeente Adventkerk in Amersfoort. Van 2015 tot 2018 was hij regionaal adviseur classicale vergaderingen Zuid-Holland, Bommel en Tiel.