Die instrumenten staan bekend om hun orkestrale inslag: bijna elk manuaal heeft een zwelkast, een keur aan strijkers en prachtige tongwerken, om zo een symfonieorkest te kunnen imiteren. Hoofdreden om de opname daar te maken, was een transcriptie van de ”Moldau” van Smetana. De vaardige manier waarop Van Wijk dit stuk letterlijk uit het orgel tovert, verdient respect. Je zou ervan gaan dromen dat we zo’n instrument hier hebben…

Van Wijk start met Mozarts Fantasie in f. Het stuk krijgt in de hoekdelen een heerlijk vlotte aanpak. Het middendeel en de slotfuga klinken soms wat moeizaam, alsof de speler te veel wacht op het orgel. Opvallend is dat de vele door elkaar lopende muzikale lijnen (contrapunt) duidelijk blijven door de transparante klank. Sonate 4 van Rheinberger wordt uitgevoerd volgens voorschriften van de Amerikaanse organist Lemare. Erg interessant om te horen hoe deze virtuoos omging met werk uit de Duitse romantiek. Het levert een fraai belijnde uitvoering op, waarbij overdadige sentimenten worden vermeden. Het Scherzo in g van Bossi en de Cantilene Pastorale van Guilmant zijn wat mij betreft twee redenen om deze schijf direct aan te schaffen: de organist voelt zich hier als een vis in het water.

Twee dansen van Margreeth de Jong zijn leuke toegiften, waardoor je de hele cd als een concert kunt beluisteren. In het booklet naast een toelichting op de stukken ook een uitstekende beschrijving van orgelbouwer en orgel.

The Moldau – Harry van Wijk, organist – Girard College Chapel, Philadelphia; Raven (OAR-979); € 15,-; bestellen: www.harryvanwijk.nl