In een urenlang pleidooi ontleedden de advocaten donderdag voor het gerechtshof in Den Bosch, belast met de behandeling van de zaak in hoger beroep, de bewijsconstructie van het Openbaar Ministerie (OM). Dat eiste woensdag veertien jaar cel tegen De G.

Nicole van den Hurk verdween in oktober 1995. Een paar weken later werd haar lichaam gevonden. Het misdrijf bleef jaren zonder verdachte en werd een zogeheten cold case. Een DNA-spoor leidde in 2014 naar Jos de G., een veroordeelde zedendelinquent. Hij heeft altijd ontkend.

De rechtbank verklaarde in 2016 alleen de verkrachting bewezen en sprak De G. vrij van doodslag, omdat daarvoor overtuigend bewijs ontbrak. De G. kreeg vijf jaar cel. Hij ging in hoger beroep, evenals het OM, dat ook toen veertien jaar cel had geëist.

Het DNA-spoor is het voornaamste bewijselement van het OM. Ten onrechte, vinden de beide advocaten. Op het lichaam van het slachtoffer werd niet alleen celmateriaal van De G. gevonden, maar ook van een vriendje van Van den Hurk en een onbekend gebleven derde persoon. Vooral het DNA van de onbekende man is ontlastend voor De G., stelden de raadslieden. „Hij kan net zo goed verantwoordelijk zijn voor de dood van het slachtoffer.”