De SGP-senator en directeur van de NPV hield een lezing over het „verstikkende en gesloten wereldbeeld” dat heerst in de Nederlandse samenleving. „Het geloof is vervangen door de passie om uit het leven te halen wat erin zit. Alle taboes zijn geslecht, behalve dat op geloven. Als een bekende Nederlander zegt dat hij gelooft, staat de grachtengordel op zijn achterste benen. Dat zegt iets over het wereldbeeld als doolhof zonder uitgang.”

Van Dijk wees erop dat er binnen en buiten de gereformeerde kring vaak wordt gesproken over hoop. „Hoop lijkt een hype te zijn geworden in boeken, op congressen en in de politiek. Op zich is dat niet verkeerd, maar de hoop moet wel Bijbels gegrond zijn.”

De senator verwees naar de twintigste-eeuwse theoloog Miskotte. „Hij had inzicht in de reikwijdte van het ongeloof in de tijdgeest. Toen de kerken uitpuilden, waarschuwde Miskotte al voor de kerkverlating die zou volgen.”

Kathedraal

Van Dijk stelde dat de gereformeerde gezindte, die hem „zeer lief is”, in de afgelopen decennia een kathedraal heeft opgebouwd. „Onze zuil staat als een huis, met muren als die van Jericho. Maar het kraakt aan alle kanten. De onzekerheid over onze identiteit neemt toe. Waar blijven we als onze kathedraal wankelt? Misschien moeten we er doorheen om ontdekt te worden aan onze kaartenhuisjes. De jonge generatie heeft niet de taak om nostalgisch om te zien. We moeten onze ziel redden. Dan volgt de roeping vanzelf.”