De hervormde predikant uit Putten sprak maandag op de Haamstedeconferentie in Elspeet. Hij ging in op het verband tussen dementie en zinloosheid, en de manier waarop beide begrippen in de hedendaagse maatschappij worden gelegd. „Ik las pas een aangrijpende slogan: „Liever dood dan dement.” Wat zinloos is, mag je beëindigen, zo is de redenering. Ook een meerderheid van de politieke partijen in de Tweede Kamer lijkt er zo over te denken.”

In het pastoraat kan de omgang met dementerenden volgens ds. De Wit gepaard gaan met moeite en moedeloosheid. „Wij geloven en belijden uiteraard van harte dat ieders leven, dus ook dat van dementerenden, in Gods hand is. Maar op sommige momenten dringt zich de vraag op naar de zin van het bestaan.”

Ds. De Wit verwees naar een recent werk van theoloog en arts dr. A. A. Teeuw. „Het leven van een dementerende is van waarde. Het is een risico als een predikant denkt: hij of zij weet toch niet of ik geweest ben of niet.”

De Puttense predikant poneerde de stelling dat predikanten en ambtsdragers door hun gedrag de ervaring van zinloosheid bevorderen wanneer zij niet hun uiterste best doen om contact te blijven zoeken met gemeenteleden die lijden aan dementie. „Het is toch nog genadetijd? En zou de Heilige Geest afhankelijk zijn van ons denkvermogen?”

Praktisch kan het pastorale werk onder dementerenden in de gemeente volgens ds. De Wit verdeeld worden. „Ook gemeenteleden kunnen iets betekenen. Dat kan moeilijk zijn, bijvoorbeeld als iemand verschrikkelijke taal uitslaat. Maar ook heel mooi, als een dementerende de psalmen voluit kan meezingen.”