El Fatehy kwam in 2010 in contact met de islamitische terreurbeweging IS. Hij verbleef op dat moment in Libië. „Zes maanden lang repareerde en bouwde ik er huizen. Mijn werkgever sloot zich aan bij IS – en moest anderen ook indoctrineren. Zo kwam ik in contact met de terreurgroep. Ik bewonderde de jihadisten en wilde ook strijden voor de islam. Ik bestudeerde de Koran, de Hadith en de Sunnah, bronnen voor het geloof van een moslim.”

Toen hij ontdekte hoe IS de islam in praktijk bracht, groeide bij El Fatehy de weerstand. „Het was de bedoeling dat ik wapens zou gaan gebruiken, hoewel ik nog nooit een wapen in handen had gehad. Op dat moment haakte ik eigenlijk al af. Dat werd nog sterker toen ik erachter kwam dat mensen als slaven werden verkocht, of zelfs vermoord. Het waren onmenselijke en verachtelijke daden.”

De islam ging hem tegenstaan. El Fatehy wilde geen moslim meer zijn. „Maar de jihadisten waardeerden het niet dat ik afstand nam van Islamitische Staat en gooiden me in de gevangenis. Op mijn keuze stond volgens de sharia, de islamitische wetgeving, de doodstraf. Mijn doodvonnis werd getekend. Op een vrijdag zou ik worden onthoofd.”

Twee dagen voor zijn executie echter, op woensdag, werd El Fatehy bevrijd door het Libische leger. „Militairen ontzetten me uit de macht van de jihadisten en stuurden me terug naar Marokko.”

Bijbel

Na de gebeurtenissen in Libië weigerde El Fatehy nog langer moslim te zijn. „Ik werd atheïst.”

Tegelijkertijd verlangde hij terug naar het geloof van zijn jeugd. „Ik hield nog steeds van god, ondanks alles wat ik had meegemaakt.”

Hij onderzocht verschillende religies: het boeddhisme, het rooms-katholicisme, het orthodoxe geloof. „Maar geen daarvan bracht me vrede. Op internet ontmoette ik God. Ik ging de Bijbel lezen: elke dag een hoofdstuk. Wat ik las, sprak me aan. Zó leerde ik God kennen. Ik las dat de Bijbel het echte boek is van God, en ik merkte dat God Zich met mij bemoeit, op verschillende momenten in mijn leven. Daarom nam ik, in 2011, Jezus aan als mijn Heiland. Ik accepteerde dat Hij het in mijn leven voor het zeggen heeft, en liet me in 2012 dopen.”

Zware last

Via internet en e-mail volgde El Fatehy een Amerikaanse cursus, ”Early Church House Ministries”. Op 1 november 2016 sloot hij die met succes af. „Het Bijbelboek Johannes raakt me het meest, vooral hoofdstuk 3:16, waarin God zegt dat Hij de wereld zó liefhad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat eenieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leeft. Ook de Bergrede, Mattheüs 5, vind ik bijzonder, en de Psalmen gebruik ik vaak in mijn gebeden omdat die zo goed onder woorden brengen wat ik voel.”

Kerst in Marokko

Choaib El Fatehy werd jeugdpastor van een gemeente in de Marokkaanse hoofdstad Rabat. Hoofdvoorganger was aanvankelijk een Amerikaanse evangelist, die intensief contact had met een aantal Marokkanen. „Samen met hem deelde ik Bijbels uit op straat”, vertelt El Fatehy. „We werden gearresteerd – je komt vaker in problemen als je contact hebt met buitenlandse christenen. De arrestatie had iets weg van een kidnapping, want er liep geen officiële aanklacht tegen ons. We werden hardhandig ondervraagd en onder druk gezet. Mijn Amerikaanse collega werd Marokko uitgezet, en ging weer terug naar Amerika. Alle zeventien bekeerlingen bleven na zijn vertrek lid van de kerk die uit zijn evangelieverkondiging was ontstaan: één gezin en voor de rest singles. Uiteindelijk maakt het geen verschil of je het Evangelie hoort van een Marokkaan of van een evangelist uit het buitenland.”

In de cel werd El Fatehy „geslagen en geschopt” als hij weigerde vragen te beantwoorden, twintig dagen lang. „Twintig dagen bleef ik gevangen, omdat ik weigerde de islam te belijden. Ik zou de gevangenis mogen verlaten als ik een verklaring zou ondertekenen waarin stond dat ik moslim was. Ik ondertekende een verklaring waarop stond dat ik op straat het Evangelie niet meer zou verkondigen.”

De ex-moslim kwam vrij – maar ging toch door met evangeliseren. „De Bijbel leert ons dat we God moeten dienen en niet de mensen. Ik ga door met het verkondigen van het Evangelie, maar doe dat nu meer in het verborgene, onder andere via internet. En mensen die ik leer kennen in een koffiehuis vertel ik ook over Jezus.”

De gemeente in Rabat komt bijeen in zes groepen van maximaal twaalf personen. „Soms sluit een geheim agent zich bij onze kerkgemeenschap aan”, aldus El Fatehy. „Een zuster van onze gemeente merkte dat een nieuw lid dat in 2016 zo’n vijfmaal onze kerkdiensten bezocht, tijdens een dienst naar het toilet verdween en daar namen doorgaf via zijn mobiele telefoon. Wij spraken de man aan op zijn gedrag. Hij toonde zijn legitimatiebewijs en gaf toe dat hij een politieagent was. We vroegen hem onze kerk niet meer te bezoeken.”

Speciale herinneringen bewaart de jeugdpastor aan een groot feest dat hij op 25 december 2016 vanwege Kerst organiseerde voor christenen uit heel Marokko, van Agadir tot Casablanca. „Het was het grootste kerstfeest dat ooit in Marokko is gevierd, onder het mom van een trouwerij. Er werd gepreekt, we baden veel en zongen christelijke liederen met zo’n 200 mensen. De dienst duurde wel vijf uur. Helaas kunnen we zo’n feest niet meer bekostigen, want onze mogelijkheden zijn beperkt sinds onze Amerikaanse pastor is vertrokken. De meeste gemeenteleden zijn arm.”

Geschokt

Overigens waren zijn vader en moeder geschokt toen ze begrepen dat El Fatehy christen was geworden. Niettemin accepteerden ze zijn keuze, vertelt hij. „Mijn ouders leven nog, en ik heb drie broers en drie zussen. Mijn jongste broer van 22, die student is aan de universiteit, is ook christen geworden. Mijn moeder en zussen wensen moslim te blijven, al willen ze best praten over het christelijk geloof. Mijn oudste broers willen niets met het christelijk geloof te maken hebben.”

El Fatehy kwam echter wel in de problemen. Zo raakte hij zijn eigenlijke baan kwijt omdat zijn baas niet meer met hem wilde samenwerken. En toen hij daarna de huur van zijn huis niet meer kon betalen, moest hij weer bij zijn ouders intrekken. In het geheim komen in de woning nu christenen bijeen als zijn ouders een weekendje weg zijn.

Ondertussen wist ook de hele buurt dat hij christen was geworden, en volgens zijn familieleden maakte hij zijn familie te schande. „Mijn grootvader zette me op straat: „Hij scheurt onze familienaam van mij.””

El Fatehy: „Mensen weten dat ik anti-islamfilmpjes op internet heb gezet, onder de titel ”Marokkaan maar geen moslim”. Ik kreeg meer dan tienduizend views. Mensen willen me straffen voor deze misdaad: ik word door vreemden bekogeld met stenen, of ondersteboven geduwd. De video’s zijn voor mij een zware last. Ik verplaats me vaak per taxi, om te voorkomen dat ik word aangevallen. Mijn situatie is onveilig: vorige maand werd ik door een onbekende keihard in mijn gezicht geslagen. Toen ik daarvan aangifte wilde doen op het politiebureau, weigerden de agenten de aangifte op te nemen, want met mijn gedrag had ik die mishandeling uitgelokt, zeiden ze. „Wil je dan dat mensen je een bloem aanbieden omdat ze zo blij zijn met jou?” vroeg een politieman me. „Ze blijven je lastigvallen zolang je christen bent.””

Reacties

„Ik wil graag in Marokko blijven wonen”, zegt de jeugdpastor, „maar ik moet wellicht vertrekken als het nóg gevaarlijker voor me wordt. Het leven als christen in Marokko is voor mij heel lastig, vooral omdat ik video’s maak waarin ik vertel waarom de islam niet goed is. Ik ben tijdelijk gestopt met het maken van nieuwe video’s en denk erover na of ik moet doorgaan met het maken van filmpjes of dat ik er definitief mee ga stoppen. Ondertussen denk ik wel na over nieuwe onderwerpen en thema’s, dus ik denk wel dat ik toch doorga. Ik praat op mijn videokanaal niet over het christelijk geloof, maar ik leg uit waarom ik geen moslim meer wil zijn. Ik krijg veel reacties op mijn uitzendingen, zelfs uit Algerije en Tunesië, waar ons Marokkaanse Arabisch ook wordt gesproken. Mensen zijn nieuwsgierig en willen meer weten.”

Dit is het slot van een tweeluik over ex-moslims in Marokko.