Al haar hele leven woont Karen Dijksman (38) in Den Haag. In 2016 verruilt de kraamverzorgster met haar man Ricardo (43) en hun kinderen Daniël (8) en Rilana (6) een flat voor een eengezinswoning in de buurt Houtwijk. Omdat de kinderen ziek thuis zijn, verplaatst ze de interviewafspraak naar het huis van haar ouders, iets verderop in het Haagse stadsdeel Loosduinen.

Samen met een jongere zus groeit Karen in deze buurt op in een gereformeerd gezin. Op zondag gaan ze naar de Ontmoetingskerk. Thuis bidden ze rond de maaltijden en lezen ze uit de Bijbel.

Karen is een jaar of veertien als de band met de kerk losser wordt. Het is een sluipend proces, maar één moment blijft haar vooral bij. „We hadden een dominee die de diensten wat wilde moderniseren. Dat viel niet bij iedereen goed en op een zondag liepen er zelfs mensen weg. Dat gaf mij geen positief beeld van de kerk. Als je dan toch al in een periode zit waarin je na een avond stappen liever uitslaapt op zondagmorgen, gaat de kerkgang snel achteruit.”

Haar ouders laten Karen daarin vrij, al merkt ze vooral bij haar vader wel dat hij het belangrijk vindt om naar de kerk te gaan. Het geloof in God raakt ze intussen naar eigen zeggen niet kwijt. „Ik geloofde nog steeds dat God bestaat, maar deed er verder niets mee. Als iemand me vroeg of ik christen was, zei ik ja, maar bidden en Bijbellezen hadden bij mij geen plek meer. Het geloof verwaterde.”

Christelijke school

Zo’n twee decennia gaat ze niet naar de kerk, afgezien van een enkele keer dat het koor van haar vader aan een dienst meewerkt. In 2009 trouwt ze. „Mijn man was niet gelovig en als kind niet gedoopt. Zijn familie is oorspronkelijk rooms-katholiek, maar is er niet actief mee bezig. We spraken er niet over door, ook omdat het geloof voor mij op een laag pitje stond.”

Af en toe zijn er momenten waarop Karen denkt dat ze „wel weer iets met het geloof wil doen.” Ze schuift het echter steeds voor zich uit. Als haar kinderen worden geboren, komt de doop even ter sprake. „Maar het gesprek daarover maakten mijn man en ik niet af. Het kwam er niet van.”

Haar kinderen laat Karen bewust naar de christelijke Ds. W. E. den Hertogschool in Loosduinen gaan, dezelfde als die zij in haar jeugd bezocht. „Ik vond dat ze iets van het geloof moesten weten. Op school hebben ze elke dag een opening met een gebed of een lied. En er is elk jaar een kerstviering.”

Grote stap

Begin 2017 zit Karen niet goed in haar vel. Haar paard –„mijn grote hobby”– moet naar een rusthuis, waardoor ze minder ontspanning heeft. Ook in haar huwelijk loopt het niet helemaal lekker. „Ik liep mezelf een beetje voor de voeten.”

In die tijd maakt Karen enkele gebeurtenissen mee waarover ze zich nog steeds verwondert. Ze raakt geïnteresseerd in een acteur in een televisieserie van wie blijkt dat hij een „toegewijd” christen is. Via sociale media rond deze persoon komt ze in contact met een Amerikaanse vrouw met wie ze bevriend raakt. „Ik had open gesprekken met haar. Ze was bezig met een nieuwe zoektocht naar het geloof. Toen dacht ik: ik wil er ook weer iets mee doen.”

In dezelfde periode gaat haar man op uitnodiging van een collega mee naar een dienst van de City Life Church in Den Haag, die zich op haar website omschrijft als een „moderne, dynamische kerk.” Het echtpaar raakt in gesprek over het geloof in God. „Dit werd een nieuw verbindingspunt voor ons. Het bracht ons dichter bij elkaar.”

Karen besluit een Alpha-cursus –„Daar had ik ooit van gehoord”– te gaan volgen. Zoekend op internet komt ze uit bij de hervormde Bethlehemkerk, waar de oriëntatiecursus over het christelijk geloof twee dagen later –in september 2017– van start gaat. Ze ervaart het als een grote stap om zich aan te melden. „Ik ben niet zo ondernemend. Maar het voelde als nu of nooit.”

Ze belandt in een gemêleerde groep cursisten, die onder leiding staat van missionair predikant ds. Ad Vastenhoud (zie ”Het geloof ging voor haar leven”). Aan de hand van diverse thema’s gaat de Bijbel open. „Ik herinnerde me nog verhalen uit de kinderbijbel, maar wist er verder weinig van.” Tijdens de Alpha-cursus gaat het geloof voor haar leven. Na afloop sluit ze zich aan bij een huiskring in de gemeente.

Biddende oma

Samen met een medecursist bezoekt Karen voor het eerst een dienst in de Bethlehemkerk, een gemeente van Gereformeerde Bondssignatuur. Het voelt als thuiskomen. „Het was net zoals vroeger.” Als ze enkele weken later met haar man en kinderen een dienst bijwoont, is de ontvangst hartelijk. „Bij binnenkomst vroeg een ouderling meteen: „Zijn jullie nieuw?” Ds. Vastenhoud, die in de dienst voorging, kan goed preken. Een kind van acht kan hem begrijpen, evenals iemand van tachtig.”

Tegen het einde van de Alpha-cursus vraagt Karen wat er nodig is om haar kinderen te laten dopen. „Het zat me dwars dat ik dat niet had laten doen. En mijn man stond er ook voor open.” Het echtpaar heeft enkele gesprekken met ds. Vastenhoud. Ze groeien toe naar de beslissing om belijdenis te doen, waarbij Ricardo, Daniël en Rilana worden gedoopt. „We hebben daar open met de kinderen over gesproken en ze keken er zelf erg naar uit.”

Bijzonder is het moment waarop Karen ontdekt dat haar 94-jarige oma, die elke dag voor haar kinderen en kleinkinderen bidt, lid is van de gemeente van de Bethlehemkerk. Omdat ze niet zelfstandig naar de kerk kan, volgt ze de diensten doorgaans via internet. „Ik wist dat ze vroeger naar de inmiddels afgebroken Petrakerk ging, maar had me nooit afgevraagd bij welke gemeente ze later hoorde. Ze is nu een paar keer met ons meegeweest.”

Dagboek

Op 17 juni hebben de doop en belijdenis plaats. Karens ouders en oma en een jeugdvriend van Ricardo zijn erbij. „We waren zenuwachtig, maar het was een mooie dienst. Ds. Vastenhoud ging daarin voor.” Het thema van de preek over een gedeelte uit Romeinen 5 en 6 is ”Eén met Christus”. Na haar belijdenis krijgt Karen een tekst uit Kolossenzen 2 mee: „Zoals u dan Christus Jezus, de Heere, hebt aangenomen, wandel in Hem, geworteld en opgebouwd in Hem, en bevestigd in het geloof, zoals u onderwezen bent; wees daarin overvloedig, met dankzegging.”

Gevraagd naar wat het geloof voor haar betekent, zoekt Karen even naar woorden. „Ik heb het gevoel dat ik er niet alleen voor sta en dat ik ergens voor leef. Ik heb rust gevonden.” Ze staat na haar belijdenis aan het begin van een weg die ze graag wil vervolgen. „De Alpha-cursus was heel interessant, maar er staat nog zo veel in de Bijbel wat ik moeilijk vind om te begrijpen.”

Als een van de boeiendste avonden van de cursus noemt Karen die over het gebed, waarbij onder meer het Onze Vader aan de orde kwam. „Ik merk dat ik het nog lastig vind om op vaste momenten te bidden en dan niet alleen maar mijn vragen aan God voor te leggen. Ik heb soms meer het idee dat ik de hele dag een soort conversatie met God heb. In de belijdenisdienst kreeg ik een dagboek. Bij elke dag staat ook iets wat je kunt bidden. Dat komt dan niet uit mezelf, maar het helpt me wel.”

De komende tijd wil Karen zich oriënteren op de activiteiten van de gemeente, om te kijken waarvoor ze zich kan inzetten. Vanaf september gaat ze alsnog de reguliere belijdeniscatechisatie volgen bij ds. Bert-Karel Foppen, sinds kort gemeentepredikant van de Bethlehemkerk. „Daar kijk ik naar uit, want er valt nog zo veel meer te leren over de Bijbel.”

„Het geloof ging voor me leven”

Twee keer per jaar geeft ds. Ad Vastenhoud een Alpha-cursus aan geïnteresseerden in het christelijk geloof. In 2011 werd hij vanuit de IZB, organisatie voor zending in Nederland, als missionair predikant verbonden aan de hervormde Bethlehemkerk in Den Haag. Een van zijn taken is om gemeenteleden te leren het Evangelie in hun eigen omgeving uit te dragen. Daarnaast zoekt hij zelf via laagdrempelige activiteiten, bijvoorbeeld op Nationale Burendag, contact met buurtbewoners. „Dan ontstaan er al snel gesprekken en vragen mensen geregeld om een vervolggesprek. Ik kan hen dan uitnodigen voor de Alpha-cursus. Dat is de voordeur waardoor mensen bij ons binnenkomen.”

Afgelopen seizoen was Karen Dijksman een van de deelnemers. „Zij is met de Bijbel opgevoed, maar had er lang niets mee gedaan. Dat kom ik geregeld tegen. Zo’n 80 procent van degenen die een Alpha-cursus volgen, heeft vroeger thuis of via school iets meegekregen van het geloof, maar soms zijn mensen al veertig jaar niet meer in de kerk geweest.”

Bij Karen proefde de predikant honger naar het Woord. „Ze was heel geïnteresseerd, stelde veel vragen. Niet alleen tijdens de cursusavonden was ze ermee bezig, maar de hele week. Thuis vertelde ze erover. Het geloof ging echt voor haar leven, werd iets persoonlijks. Dat gebeurt vaker bij cursisten. Daar bid ik ook om. Bij Karen vond ik het mooi dat ze met de vraag kwam of haar kinderen gedoopt konden worden, waarna ik ook met haar man in gesprek kwam.”

Persoonlijke aandacht voor cursisten is cruciaal, zegt ds. Vastenhoud. Als mensen na een Alpha-cursus belijdenis doen en gedoopt worden, verliest hij hen niet uit het oog. „Dan blijf ik in hen investeren. Ze kunnen bijvoorbeeld deelnemen aan een vervolgcursus. Het is nodig hen verder te begeleiden, zodat ze kunnen groeien in geloof en een plek vinden in de gemeente. Als ze daarin hun weg gevonden hebben, komen ze in het reguliere pastoraat terecht.”

zomerserie Overtuigd

Tegen de trend van kerkverlating en geloofsafval in raakt het Evangelie harten. Het Reformatorisch Dagblad luistert deze zomer naar verhalen over een onverwachte wending. Deel 4: Karen Dijksman.