„Ik reed als derde van de in totaal acht politie-eenheden naar het ongeval. Er stond toen al een file van 5 kilometer, dus we moesten over de vluchtstrook. Daar liepen enkele automobilisten die wilden zien wat er gebeurd was. Dat is wel vaker het geval. Voorzichtigheid is altijd geboden.

Op de plaats des onheils aangekomen, zag ik autowrakken en gewonden. Een paar omstanders en ambulanceverpleegkundigen hielpen de slachtoffers. Een 48-jarige man was er slecht aan toe. Hij moest gereanimeerd worden. Later overleed hij. Ik vroeg de broeders of ik hulp moest verlenen, maar dat was niet nodig. Wel moest er ruimte worden gemaakt voor de traumahelikopter.

Zoals altijd stonden er veel omstanders bij het ongeval. Onder hen een paar heftig geëmotioneerde mensen. Het bleken ooggetuigen. Ik sprak met hen en begon een getuigenverklaring op te nemen. Terwijl ik notities maakte, kwam een omstander naar me toe. „Agent, daar staan twee mannen foto’s te maken van de wrakken en slachtoffers”, meldde hij. Ik kon echter weinig aan de fotograferende mannen doen. Ze liepen niet in de weg.

Er waren ook mensen die wél te dichtbij kwamen. Collega’s vroegen hun of ze op grotere afstand wilden gaan staan. Dat ze filmen op de openbare weg is niet strafbaar, maar in de weg lopen mag niet. De meesten luisterden. Eén vrouw niet. Zij liep zelfs filmend tussen de wrakken door. Het leek wel alsof ze live verslag deed van de reanimatie. Toen een collega haar aansprak, keek ze verontwaardigd en liep een paar stapjes terug. Lang niet ver genoeg. Toen heb ik haar op onvriendelijke toon weggestuurd. Lopen op de plaats van het ongeval is onethisch en strafbaar. Ze liep wellicht over sporen waar wij nog onderzoek naar moeten doen.”

Kijkersfile

„Ondertussen stond er op de andere rijbaan een flinke kijkersfile. Dat is altijd bij ongelukken op de snelweg. Maar in toenemende mate ontstaan daar gevaarlijke situaties doordat automobilisten aan het filmen zijn als ze langs een ongeval rijden. Ze rijden daardoor te langzaam en gaan slingeren. Ook zaterdag leidde dat een aantal keren bijna tot een aanrijding. Wij hebben van 25 auto’s de kentekens genoteerd. De bestuurders krijgen een boete van 239 euro. Voor rijden met de telefoon in de hand.

In de weg lopen en gevaarlijke situaties veroorzaken zijn twee gevolgen die filmende ramptoeristen uitlokken. Maar het ergste vind ik de onethische kant ervan. De meest gruwelijke foto’s worden gedeeld en veel media nemen die over. Dat kan toch niet?

Het verspreide beeldmateriaal kan ook voor schrijnende situaties zorgen. Als het kenteken van een wrak op een foto leesbaar is, dan zou iemand via de media kunnen vernemen dat zijn of haar familielid verongelukt is, nog vóór wij hen op de professionele manier kunnen inlichten. Na de aandacht die mijn tweets van afgelopen weekend kregen, werd ik door meerdere mensen bedankt dat ik dit probleem heb aangekaart. Een man had bijvoorbeeld via de media vernomen dat zijn vader verongelukt was.

Ik moest eens naar een ongeval waarbij een man met de auto tegen een boom was aangereden. Hij overleed voor mijn ogen. Op 2 meter afstand was een man aan het filmen. Hij stond op zijn privéterrein, dus strafbaar was het niet. Ik kon me echter niet inhouden en ben heel boos op hem geworden. Het wordt met al die filmende ramptoeristen steeds lastiger voor agenten om hun emoties in de hand te houden.”

Treitervloggers

„Het gefilm leidt daarnaast tot veel frustratie bij agenten. Neem de treitervloggers. Ik heb zoiets zelf ook wel meegemaakt. Een jongeman reed roekeloos door een woonwijk. Op een haar na raakte hij iemand. Na een woordenwisseling zei ik hem dat ik liever had dat hij zich zou doodrijden dan dat er door zijn rijgedrag een kind zou overlijden. Toen pakte hij zijn telefoon erbij, begon te filmen en vroeg me die uitspraak te herhalen. Uiteraard deed ik dat niet. Die uitspraak zou waarschijnlijk zonder context op internet belanden. En dan ben ik de gebeten hond.

De Nationale Politiebond en het OM zijn in gesprek om te kijken of ze filmende ramptoeristen harder kunnen straffen. Of hogere boetes helpen, weet ik niet, maar er moet íéts gebeuren om dit probleem aan te pakken.”