De route loopt van Zierikzee naar Apeldoorn en voert langs gemeenten die aan de wieg van de Christelijke Gereformeerde Kerken stonden.

In de deftige senaatskamer van het christelijke gereformeerde universiteitsgebouw in Apeldoorn zitten hoogleraar systematische theologie prof. dr. Arnold Huijgen en administratief-secretarieel medewerker Hans Bulten klaar om het verhaal van de Oertoer te vertellen. Beiden zijn nu nog gekleed in hun nette pak, maar Bulten heeft het shirt dat ze vrijdag aantrekken alvast meegenomen.

Het idee om te gaan fietsen –en zo het nuttige met het aangename te verenigen– ontstond vorig jaar na de zomervakantie tijdens een koffiepauze aan de TUA. Prof. Huijgen: „We willen geld ophalen voor de theologische faculteit Jean Calvin te Aix-en-Provence in Frankrijk. Zo willen we een bijdrage leveren aan de salariëring van de nieuwe hoogleraar prof. Pierre Chauny. Die faculteit moet het zonder overheidsgeld stellen en kan wel wat financiële hulp gebruiken.”

Hoe levert de toer precies geld op?

Bulten: „De Oertoer wordt gesponsord. Je moet rekenen dat het een zware tocht wordt: ruim 200 kilometer binnen twaalf uur. Op de shirts en broeken staan de namen van bedrijven die zich door deze Oertoer in de picture willen spelen. Verder leveren ook particulieren een bijdrage. We komen in totaal op 7500 euro; een mooi bedrag, maar er kan natuurlijk nog altijd meer bij.”

Hoe ziet de route eruit?

Bulten: „We starten op vrijdagmorgen om 7 uur bij het kerkgebouw van de christelijke gereformeerde kerk in Zierikzee. Daarna fietsen we, met een korte tussenstop, naar de kerk in Zwijndrecht, waar we wat drinken. Daarna doen we de gemeente Noordeloos aan, waar we een warme lunch gebruiken, en vervolgens Ede. Daarna gaat het in één ruk door naar Apeldoorn, waar we ’s avonds om zes uur hopen aan te komen. Het laatste stuk is het zwaarste, omdat we dan moe zijn en de Veluwe over moeten. Dat zal wel afzien worden.”

Waarom hebt u voor deze route gekozen?

Prof. Huijgen: „De route is een herinnering aan drie gemeenten van ons kerkverband, Zierikzee, Noordeloos en Teuge, die in 1892 niet meegingen met de vereniging van de Christelijke Gereformeerde Kerk en de Nederduitse Gereformeerde Kerk van Abraham Kuyper. Vorig jaar was dat 125 jaar geleden. Je kunt bij een herdenking vooral met je eigen identiteit en verleden bezig zijn, maar het leek ons goed om vooral iets voor een ander te doen. En misschien is de situatie van de kerk in de Frankrijk ook wel een voorbeeld: kleine kracht, maar hopelijk ook groot geloof.”

Gaat iedereen het volhouden?

„De laatste weken hebben we allemaal genoeg getraind. Ik verwacht dat we elkaar er wel doorheen slepen, maar er gaat een busje mee. Je weet maar nooit.”