Het is maandagavond. Matteo Salvini komt met daadkrachtige pas de conferentiezaal van het ministerie van Binnenlandse Zaken binnen voor een persbijeenkomst. Hij is in pak, maar draagt geen jasje. Hier wordt gewerkt, lijkt hij te willen zeggen. „Ik heb drie uur slaap achter de rug, maar het was wel de moeite waard”, zegt hij.

Slapen was er kennelijk niet bij omdat Salvini de uitslag van tussentijdse gemeenteraadsverkiezingen wilde volgen en de stembussen zondag pas om elf uur ’s avonds sloten. De verkiezingen verliepen glorieus. Drie Toscaanse steden, sinds zeventig jaar rode bastions, gingen naar de kandidaat van Lega, de partij van Salvini.

Op maandagochtend vloog de minister naar Libië voor afspraken met de Libische regering om immigratie te blokkeren. Beide landen willen dat er ‘hotspots’ komen in de Sahel, aan de zuidgrens van Libië, en niet aan Libische kust. Dit „om te voorkomen dat ook Tripoli een immigratietrechter wordt zoals Italië”, aldus Salvini.

Dat was eigenlijk geen nieuws, want de hele dag al had Salvini, of zijn alter ego, vanuit Libië getwitterd. De persconferentie met de Libische vicepremier in Tripoli werd rechtstreeks via zijn Twitteraccount uitgezonden. Het ging via de sociale media overigens niet alleen over politiek. Een foto toont Salvini in de outfit van een boordwerktuigkundige (van het militaire vliegtuig dat hem over de Middellandse Zee bracht). Hij steekt zijn duim in de lucht.

Op de terugreis een foto uit de cockpit. „Zeer goed gegeten aan boord van het militaire vliegtuig: schnitzel met gebakken aardappels! Eet smakelijk, vrienden.” Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Het is een typisch gerecht uit Milaan, de stad waar Salvini werd geboren. Salvini’s partij Lega heette tot een jaar geleden Lega Nord en zette zich af tegen het „arme en corrupte” Zuid-Italië.

Salvini toont zich, ook op de persconferentie, een aimabele man. Zijn aanhangers heten vrienden te zijn. Ze bevolken kennelijk ook het Italiaanse journaille. Tijdens de persconferentie pakken de correspondenten van de belangrijkste media de minister met fluwelen handschoenen aan.

Dat was een paar maanden geleden wel anders. Wie niet zijn vriend is, moet het bekopen met vijandige uitspraken. „De verkiezingen van zondag laten zien dat Jan Modaal tevreden is over de regering. Dat zouden schrijvers, fotografen en regisseurs maar eens moeten gaan inzien”, zegt Salvini geërgerd. Hij reageert onder andere op de kritiek van Roberto Saviano, een schrijver die wegens zijn publicaties over de Calabrese maffia heeft moeten onderduiken en die Salvini „minister van de onderwereld” noemde. Salvini dreigde vorige week de bewaking van de schrijver op te heffen.

Het getwitter, de ramkoers, maar ook het uiten van beledigingen doen soms sterk aan het optreden van de Amerikaanse president Donald Trump denken. De slogans zijn bijna gelijk. ”America First” van Trump is vertaald in ”Italianen eerst” (”Prima gli Italiani”). Salvini refereert aan een nationalisme dat in Italië eigenlijk niet leeft. „Sinds de 23 dagen dat wij aan de macht zijn, heeft het Italiaanse volk weer zijn trots en waardigheid teruggekregen”, meent Salvini.

Hij zegt er trots op te zijn dat premier Conte afgelopen weekend zijn Europese partners een voorstel heeft kunnen doen over de immigratiecrisis. „De tijd is voorbij dat Italië altijd maar weer achter de Europese Unie aan moet rennen. Dit keer moet Europa met een reactie komen op ons voorstel.” Als het over de Italiaanse premier gaat, zegt Salvini dat Conte „onze volmacht heeft.” Dat klinkt niet alsof de Italiaanse premier veel heeft in te brengen.