Bruce Buchanan, hoogleraar politiek en bestuur aan de Texas University in Austin, is in ieder geval sceptisch over de komende topontmoeting tussen beide leiders. Al wekenlang wordt gespeculeerd of het gesprek tussen Trump en Kim Jong-un op 12 juni wel door zal gaan.

Eén ding heeft Trump volgens Buchanan goed in de gaten: Kim Jong-un staat met de rug tegen de muur. „Hij kan wel spartelen, maar het enige wat hij met militaire acties kan bereiken is zijn eigen land vernietigen. Trump knijpt hem verbaal de keel af. Dat betekent dat Kim weinig anders kan doen dan naar Singapore afreizen en met Trump om de tafel gaan zitten.”

Of een topontmoeting werkelijk tot ontspanning zal leiden, betwijfelt Buchanan. „Misschien worden er wel afspraken gemaakt. Maar of die blijvend effect zullen hebben, vraag ik me af. Trump is een zakenman die zijn gesprekspartners in de hoek drijft en dan een deal sluit. Maar in de diplomatie gaat het erom je gesprekspartners zonder gezichtsverlies zó ver te krijgen dat je samen stappen vooruit zet. Dat geldt zeker voor Aziaten, voor wie gezichtsverlies soms zelfs reden is tot zelfmoord.”

Historisch

„Als Trump Kim Jong-un echt op de knieën dwingt, is dat een trauma dat Pyongyang generaties lang niet zal vergeten”, vervolgt Buchanan. „Dan is er weinig bereikt. Dan kun je wel zeggen dat zo’n top historisch is. Dat zal Trump uitbuiten. Maar het is dan slechts een voetnoot in de geschiedenis.”

Het dansen tussen wél of géén top ziet Buchanan vooral als een spelletje dat Trump vaak speelt. „Als zakenman deed hij dat ook geregeld; de ander net zolang in het ongewisse laten totdat die is uitgeput. Dan sloeg hij toe.”

Of het echter werkelijk tot een topontmoeting komt, hangt volgens de Texaanse hoogleraar overigens niet alleen van Trump af. „Onze president is onberekenbaar, Kim Jong-un is dat ook. Vergeet dat niet.”

Buchanan wijst nog op tal van kleinere, soms bijna banale problemen die moeten worden opgelost, maar die volgens hem behoorlijk wegen. „Een lastig punt is dat Noord-Korea geen geld heeft om de hotelkosten voor de Koreaanse leider en zijn staf te betalen. Amerika heeft gezegd dat het dat wel wil doen. Maar dat ervaart Kim Jong-un als beledigend.”

Tweede voorbeeld is dat het toestel waarmee de Noord-Koreaanse leider naar Singapore wil vliegen de vlucht niet in één keer kan maken. „Na zes uur moet het bijtanken. Dat betekent dat Kim een luchthaven in China moet aandoen. Maar dan moet Peking bereid zijn mee te werken. Weliswaar zijn er goede contacten tussen China en Noord-Korea, maar de Chinezen zijn kritisch over de topontmoeting. Bovendien moet China dan bereid zijn de kerosine te schenken. Want ook hier speelt geldgebrek een rol.”

Veiligheid

Overigens constateert de politicoloog uit Austin dat de gewone Amerikaan nauwelijks geïnteresseerd is in de topontmoeting. „Weinig mensen in de VS denken dat Noord-Korea écht een bedreiging is voor onze veiligheid. Bovendien is buitenlandse politiek voor de meeste Amerikanen geen thema. Behalve als men troepen in een land heeft of wanneer de begroting van Buitenlandse Zaken in het Congres wordt besproken. Waar Amerikanen genoeg van hebben is dat de VS tegen hoge kosten de veiligheid in de wereld lijken te moeten waarborgen. Dat heeft Trump goed aangevoeld. En op dat punt heeft hij wel gelijk.”