Recensie: Cd ”Hope” van Anne-Marith Boone
Een gewoon meisje van 16 dat een cd uitbrengt, dat is bepaald geen gewoon verschijnsel. Toch bestaat het: Anne-Marith Boone (2002) uit het Zeeuwse Nieuwerkerk nam haar eerste cd al in 2013 op, ”Hope” is alweer de vierde.
Het aardige is dat ze dat niet voor zichzelf doet, maar de opbrengst ten bate laat komen van Mercy Ships, een organisatie die de schamele medische zorg in met name Afrikaanse landen beoogt aan te vullen.
Anne-Marith speelt sinds haar achtste piano, en de lessen zijn niet aan haar verspild. Ze heeft in het algemeen een mooi toucher en is uitermate vingervaardig.
Op deze cd speelt ze nummers die ze zelf omschrijft als „van licht klassiek tot easy listening.” Klassiek ben ik niet tegengekomen, wel easy listening, en daarnaast een paar stukken die wel prettig zijn om naar te luisteren maar die vanwege de virtuositeit en het volume geen easy listening meer zijn.
Aan een aantal nummers is ook meegewerkt door Wim de Penning, op een synthesizer. Soms werkt dat goed, met zo’n zilverachtige strijkersklank onder de piano. Soms wat minder. Had je er geen echte cello bij kunnen vragen, denk ik dan.
Grosso modo zijn het feelgoodstukken met feelgoodtitels (”In the Shadow of Your Wings”, ”Going Home” enzovoorts). Qua pianistiek is het wel een beetje veel van hetzelfde, met voorspelbare gebroken akkoorden links en de melodie rechts. Een paar nummers springen er echter uit. Dan durft Anne-Marith wat meer uit te pakken, en is ze wat mij betreft op haar best (”Hatikvah”, ”Scarborough Fair”, ”Incantation”, ”Renaissance”). Dan blijkt opeens dat Anne-Marith misschien geen gewoon meisje is…
Hope – Anne-Marith Boone, grand piano; Interclassic Music (ICM 218006); € 15,-; bestellen: www.interclassicmusic.nl