Het is druk deze ochtend, ruim een week nadat eind april de expositie, die tot en met 26 augustus is te zien, in het Centraal Museum is geopend. En dat terwijl het museum in zijn persbericht nergens de naam Máxima noemt. Ook in de tentoonstellingsruimten is ‘Máxima’ nauwelijks te vinden. Inhuldigingsjapon, staat er bij de blauwe creatie, die in het echt trouwens verrassend rustig oogt. Het gaat natuurlijk ook om de ontwerper en zijn werk, niet om de dragers. Bovendien: koningin Máxima expliciet inzetten als reclame voor een evenement is helemaal niet nodig. Wie de succesvolle Brabander ook maar een beetje kent, weet wel dat hij een ultraberoemde klant heeft.

Hoe dan ook is de kleding los van levende dragers prachtig om te zien, zelfs voor mensen die niet veel met mode hebben. De tentoonstelling heeft geen standaardinrichting. Er zijn nauwelijks glazen vitrines, wel podia met prachtig geklede paspoppen, in sfeervolle, steeds wisselende verlichting. Wie de ontwerper zelf over zijn werk wil horen vertellen, kan een audiotour volgen, maar het is duidelijk dat de bezoekers deze ochtend vooral willen kijken.

Borduursels

„Ik vind het mooi om de jurken in het echt te zien”, zegt mevrouw Bosse uit Krommenie, die met haar man naar Utrecht is gereisd. „Het is zonder meer kunst wat Taminiau maakt, zijn werk is niet te vergelijken met dat van andere ontwerpers. Niet dat alles nu zo draagbaar is, maar ’t is gewoon mooi.” „Chic”, knikt haar man. Nee hoor, ze zijn niet gekomen voor de jurken van Máxima, zegt mevrouw Bosse. „Die pik je en passant mee.”

Ook twee andere bezoekers uit Noord-Holland zeggen dat het hun niet uitmaakt wie de jurken draagt. „Het gaat om wat Taminiau creëert”, vindt mevrouw Brouwers uit Purmerend.

„We zeiden net tegen elkaar dat hij een gat in de markt heeft ontdekt”, vult mevrouw Stephanus, ook uit Purmerend, aan. „Bijna al zijn werken worden geborduurd. Waar zie je dat nou?”

Opvallende kleuren

Taminiau staat dan ook niet alleen bekend om zijn esthetiek, maar ook om de traditionele handwerk- en productietechnieken. Daarnaast draait hij zijn hand niet om voor verrassende uitzonderingen. Zo is er op de tentoonstelling een crème-rood-zwartkleurig gewaad te zien, dat Máxima vorig jaar droeg tijdens een staatsbezoek aan Portugal. Geen frutsels hier, alleen opvallende kleuren. Een rondleider vertelt aan een groep meisjes dat Taminiau in zijn begintijd net als veel van zijn collega’s vooral voor heel dunne vrouwen ontwierp.

„Maar dat is veranderd”, zegt ze. De gids slaat de spijker op zijn kop, bewijst de expositie. De jurken van Taminiau hebben heupen. En soms is er dus zelfs ruimte voor een buikje.

Japanse zaal

Ook de japon die Máxima vorig jaar droeg tijdens het verjaardagsdiner voor haar echtgenoot, waarbij 150 gewone Nederlanders aanwezig waren, is in het Centraal Museum te bewonderen. De jurk heeft borduursels en afbeeldingen die gebaseerd zijn op het behang in de Japanse zaal in Huis ten Bosch in Den Haag.

Dit inspireerde de ontwerper ook al een andere keer: de japon die Máxima draagt op de vorige week gepubliceerde staatsiefoto’s, en die ze trouwens ook aanhad op Prinsjesdag 2015, bevat eveneens onderdelen van het behang in het Haagse paleis.

Sprookjeswereld

Wie inspiratie zoekt voor een bruidsjurk zal de tentoonstelling niet teleurgesteld verlaten. Het laatste tableau is gereserveerd voor een aantal japonnen die speciaal voor bruiden zijn ontworpen.

Na de sfeervolle sprookjeswereld doet de rest van het museum ineens zakelijk aan. Een ruimte met bekende, blokachtige Rietveld-stoelen, die de bezoeker passeert richting de uitgang, bewijst maar weer dat het toch wel uitmaakt wie ín een stoel of jurk zit.

”Jan Taminiau: Reflections”, is tot en met 26 augustus te zien in het Centraal Museum in Utrecht. >>centraalmuseum.nl