Tijdens deze bijeenkomst brengen de 300 aanwezigen persoonlijke en kerkelijke zorgen en zegeningen voor Gods aangezicht. De voorgangers zijn sinds maandag vier dagen lang in het Engelse Yarnfield voor de jaarlijkse predikantenconferentie van de Banner of Truth, een organisatie die het puriteinse gedachtegoed verspreidt.

De eerste spreker dinsdag was Iain Murray, een van de oprichters van de Banner of Truth. In zijn toespraak stond de persoonlijke navolging van Christus centraal, die voorafgaat aan de ambtelijke invulling ervan. De roeping van Petrus is in zekere zin een model daarvan. „Een diep besef van eigen zondigheid houdt ons nederig en maakt dat alle verwachting voor het werk op de Zender gericht is.”

De Brit Michael Reeves, hoogleraar godgeleerdheid aan de Union School of Theology, liet aan de hand van (auto)biografisch materiaal van Spurgeon zien hoe diens persoonlijkheid doorwerkte in zijn prediking en pastoraat en hoe zijn theologie zijn persoonlijkheid stempelde. Van Spurgeon kon bijvoorbeeld gezegd worden dat hij vriendelijk was, een groot hart had en veel liefde voor mensen. Ook legde Reeves de vinger bij de humor van Spurgeon, waaruit zelfrelativering spreekt. Wat Reeves betreft zijn dit voorbeeldige eigenschappen voor iedere predikant. „Vriendelijkheid en vrolijkheid zijn een afspiegeling van Christus’ vriendelijkheid en komen voort uit de vreugde in God.”

Warren Peel, predikant van de Trinity Reformed Presbyterian Church in het Ierse Newtonabbey, stond in twee lezingen stil bij de wijze waarop Christus de ambtelijke bediening stempelt. Dinsdagmorgen nam hij de persoon van Epafras als uitgangspunt. Aan zijn leven ontleende Peel drie karakteristieken van een getrouwe dienaar. Twee ervan werkte hij uit: geloofwaardige prediking en steeds terugkerende tegenslag.

Een dienaar van het Woord gaat in het voetspoor van Christus, Die rondging om te prediken. Een predikant gehoorzaamt bovendien het bevel van de Meester –verkondig het Evangelie– als hij zondag aan zondag het Woord brengt. Peel wees en passant op het gevaar dat in deze tijd de waarheid zonder genade verkondigd wordt. De waarheid is niet kil en hard, maar genadig en is uit op het heil van zondaren. Epafras was een trouwe dienaar. Hij had veel te maken met tegenslag. Deze tegenslag is geen doel in zichzelf, maar maakt hem vruchtbaar voor de kerk. In zijn wegcijferende liefde voor de gemeente lijkt Epafras op Christus, Die Zich vrijwillig gaf. De indringende vraag wordt gesteld of predikanten zich zo geven in Zijn dienst, ook als het pijn doet.

Steven Lawson gaf ’s avonds een vervolg aan een drieluik met het onderwerp: ”Energetic students”. Aan de hand van 2 Timotheüs 2:15 liet Lawson zien wat er van een dienaar van het Woord verwacht wordt. Inzet en ijver zijn een eerste vereiste. De passie voor de waarheid en de verkondiging ervan drijft iedere Evangeliedienaar naar de preekstoel. Deze inzet is theologisch van aard. Het gaat om een ijver voor de Heere. Deze ijver praat niemand naar de mond, maar is vervuld van een groot verlangen om te graven in de Schriften en Christus te verkondigen. Deze arbeid kost veel. Wie niet hard werkt, is de naam van dienaar niet waard. Als dienaar van het Woord geef je jezelf in zelfverloochening en toewijding in de dienst aan God. Het gevaar ligt op de loer dat hard werken een doel in zichzelf wordt. Eens moeten predikanten verantwoording afleggen.

Het werd stil in de zaal toen Lawson het werk van een predikant plaatste in het licht van het uiteindelijke oordeel van God. Ook dienaren van God worden geoordeeld naar hun werk. Alleen het werk dat gedaan is vanuit de verborgen omgang met God zal niet beschaamd stellen.

De auteur is hersteld hervormd predikant in Abbenbroek.