Column (ds. J. Belder): De 100-jarige
In zijn satirisch ‘interviewbundeltje’ ”Kopstukken” (1947) schrijft Godfried Bomans over een 100-jarige. „„Is vader thuis”, vroeg ik aan het oude mannetje dat opendeed. Hij knikte en liet mij in een kamertje waar een nóg ouder mannetje zat… Haastig rukte ik een spreekhoorn van den wand en schreeuwde in zijn oor: „wel gefeliciteerd!” „U bent abuis”, zei de oude man met doffe stem, „vader is boven.” Ik vloog de trap op, want ik begreep dat het nu een kwestie van seconden was. Daar hing de 100-jarige aan de touwen: hij was bezig een vogelnestje te maken. Ik kroop bijna in zijn oor en gilde: „Wel gefeliciteerd!!” De jubilaris schudde het hoofd, maakte een dubbele salto en sprong op de grond. „Ik ben niet doof”, zei hij, zijn jas aantrekkend, „ik ben alleen maar oud.””
Vandaag heeft Nederland er weer een 100-jarige bij. De Staatkundig Gereformeerde Partij. Volgens De Telegraaf hoogbejaard. Maar die oude van dagen werd ondertussen in de Tweede Kamer wel een factor van betekenis die de dialoog met seculieren en media niet mijdt. Oud, maar niet doof.
Kopte De Telegraaf onlangs nog ”SGP worstelt met vrouwen”, Het Parool kreeg eerder al gelijk toen het in 2013 verwachtte dat de eerste vrouwelijke lijsttrekker –Lilian Janse– een stemmentrekker zou worden. Inmiddels heeft het onorthodoxe Vlissingen twee SGP-raadsleden. Ik volg als gesjeesd partijlid de ontwikkelingen met spanning en verbazing. Nog niet zo lang geleden werden vrouwen en dominees met vermeende linkse ideeën geweerd. Inmiddels is het roer om en pleit het wetenschappelijk partijinstituut in Trouw van zaterdag voor veel meer vrouwen op kieslijsten. Binnen de eigen jongerenorganisatie met veel hoog opgeleiden zijn zij al jaren actief. „Wij zijn de SGP van over vijf jaar”, zei Josefine Verschuure (22), masterstudent wiskunde in Leiden en secretaris van de SGP-jongeren, de kweekvijver van de partij. Kort voor de gemeenteraadsverkiezingen was er op Radio 1 een vraaggesprek met de toen nog 17-jarige vwo’er Tom de Nooijer, inmiddels raadslid in Oldebroek. Die knaap deed het keurig. De SGP van nu is anders dan die van honderd jaar geleden. We leven ook niet meer in 1918. De NRC zag bij een SGP-feestje alleen maar zwart, maar dat kwam misschien doordat de reporter een echte zwartkijker was.
SGP’ers van nu moeten met beide benen in deze wereld staan én niet minder in het Woord van God, en dan ook elkaar nog eens vasthouden.
Veertig jaar geleden stemde mijn hooggeleerde Wageningse chef –agnost in hart en nieren– SGP. Hij noemde het de enige echt betrouwbare partij.
Houden zo, mensen!
