De streng gereformeerde eeuweling krijgt al sinds zijn oprichting te horen dat de tijd er heeft stilgestaan. Zelf vatten SGP’ers die spot en kritiek maar op als compliment voor standvastigheid en gehechtheid aan tijdloze principes.

Maar ondertussen is er wel degelijk veel veranderd bij de staatkundig gereformeerden. De SGP groeide uit van domineespartij met donderpreken en scherpe oppositie tot staatsrechtelijk geweten van de Tweede Kamer en favoriete zijspan van de laatste regeringscoalities.

Dat was decennialang ondenkbaar. De partij was in den beginne vooral druk met de strijd tegen de ‘papen’, de rooms-katholieken. Dat gebeurde op een toon die doet denken aan die van de PVV over moslims. Partijleiders annex dominees als Kersten, Zandt en Abma gebruikten hun Kamerzetel liever als preekstoel dan als podium om plannen te pitchen en samenwerking te smeden.

Maar de macht van de christelijke partijen brokkelde af en de SGP koos eieren voor haar geld. De katholieken, opgegaan in het CDA, gelden al jaren veeleer als bondgenoot. En de SGP schoof op van de marge naar de macht.

De SGP stelt zich de laatste jaren steevast welwillend op tegenover het kabinet, waardoor dat op zoek naar wat extra zetels al gauw bij de mannenbroeders uitkomt. Ook de huidige regering kijkt daarom „met extra belangstelling naar de opvattingen” van de SGP, zei premier Rutte zaterdag.

De partij viert haar honderdste verjaardag dinsdag in de Grote Kerk in Dordrecht, met toespraken en orgelspel.