Vriendinnen Hennie Huisbrink (57) en Willy Tuinman (51) maken al zo’n twaalf jaar deel uit van de wandelgroep. „We zijn door mond-tot-mondreclame steeds groter geworden”, zegt Huisbrink. „Inmiddels hebben we een vaste loopdag: iedere laatste zaterdag van de maand gaan we met z’n allen, maximaal twaalf man, eropuit.” Deelname is niet verplicht: wie zin heeft om mee te gaan meldt dat in de app-groep.

Tuinman is verantwoordelijk voor de routeplanning. Ze deelt de langeafstandsroute op in stukken van zo’n 20 kilometer. „De eerste keer dat ik meeging, liepen we een stuk van het Pieterpad. Na 16 kilometer had ik zulke zere voeten dat ik niet meer verder wilde. Nu heb ik daar geen last meer van.”

Onderweg praten ze gezellig bij met elkaar, of ze maken een praatje met voorbijgangers. Tuinman: „Langs het Pieterpad hebben mensen tafels in hun tuin staan met een kan koffie erop. Voor de wandelaars. Die mensen zijn het gewend dat er regelmatig wandelaars voorbijkomen. Geweldig is dat.”

Behalve van het sociale aspect genieten de twee vooral van de natuur. „Omdat we iedere maand lopen, maak je alle jaargetijden mee”, zegt Huisbrink. „In de winter is alles kaal en woest en dan zie je in het voorjaar langzaam alles in bloei komen. Prachtig. Als de zon schijnt en het is een warme dag, gaan we soms gewoon ergens in het gras liggen en heerlijk genieten van de zon. Daar nemen we lekker de tijd voor. Dan zijn we maar wat later thuis.”

Ook in de winter eet de groep het liefst buiten, al is het dan lastig om warm te blijven. „Als je te lang blijft zitten, raken je bovenbeenspieren verkrampt”, zegt Huisman. „Niet ideaal voor een wandelaar.”

Het duo vindt dat elke wandelroute zo zijn eigen bekoring heeft, al zijn ze net wat minder te spreken over de Veluwe. Tuinman: „Het is er prachtig hoor, maar ook zo donker met al die bomen. Na het Veluwepad zijn we met het Friese Woudenpad begonnen, en toen riep iedereen „Heerlijk, die ruimte!” Het is maar net waar je aan gewend bent. Wij komen natuurlijk ook uit een vlakke omgeving.”

Bovendien raakte de groep vaak de weg kwijt op de Veluwe. „We zijn vroeger een keer zo verkeerd gelopen dat we een taxi moesten bellen”, zegt Huisbrink. „Gelukkig hebben we nu Google Maps.” Tuinman: „Dat had je eerst niet, toen nam Hennie de TomTom weleens mee met wandelen. Ach ja, uiteindelijk vinden we altijd de weg terug.”

De vriendinnen kunnen het iedereen aanraden om te beginnen met lopen. „Maar wie eenmaal begint, kan niet meer stoppen”, waarschuwt Tuinman.

Dit is het derde deel van een zevendelige serie over wandelaars.