Misschien is ”blij” een te groot woord – daarvoor zijn de verschillen tussen de twee landen die beiden vertegenwoordigen te groot. Een ontmoeting tussen leiders arrangeren via een persoonlijke uitnodiging oogt dan wel erg oppervlakkig en futiel.

Tegelijkertijd is er geen reden om de ontmoeting bij voorbaat cynisch te bejegenen. De relatie tussen Trump en Kim was immers de afgelopen maanden tot een dieptepunt gedaald vanwege het over en weer beledigen van elkaar. En leek het wapengekletter met woorden te escaleren in een daadwerkelijke militaire confrontatie.

Een topontmoeting tussen de twee kemphanen, waarbij die elkaar de hand schudden en grappen uitwisselen is altijd beter dan bekvechten over wie de grootste rode atoomknop bezit. Een goede persoonlijke sfeer tussen leiders van landen maakt het oplossen van conflicten alleen maar gemakkelijker.

Tenzij een van de partijen ook een wezenlijk inhoudelijk doel najaagt met zo’n persoonlijke top. Dan is het zaak voor de andere partij om ook zo’n belang in te brengen.

Welnu, alom is bekend dat Kim Jong Un inderdaad zo’n belang najaagt: hij wil erkenning van de groten der aarde als leider van een kernwapenstaat. En die erkenning lijkt hij nu zonder slag of stoot te gaan krijgen. Reken maar dat Kim dit in eigen land gaat uitbuiten. Met als doel zijn positie en die van zijn familie te versterken. De leider van een schurkenstaat, die strafkampen volstopt met onderdanen, die verdient aan de verkoop van nucleaire technologie en narcotica, staat straks op het hoogste podium met aan zijn zij het Amerikaanse staatshoofd.

Trump heeft wat uit te leggen nu hij gretig is ingegaan op een uitnodiging van Kim. Welk wezenlijk belang behartigt hij met deze actie? Vooralsnog heeft het er alles van dat deze president uit is op eigen prestige, op het bereiken van iets wat zijn voorgangers in het Witte Huis niet hebben bereikt. En daar heeft hij gelijk in omdat zij goedkope glamour-diplomatie zagen als verraad aan de waarden die het vrije Westen hooghoudt.

Door onvoorwaardelijk in te gaan op Kims uitnodiging dreigt Trump zichzelf buiten de werkelijkheid van de internationale politiek te plaatsen. Riskeert hij op het niveau te komen van die andere Amerikaan, de basketballer Dennis Rodman, die al vele jaren als goede vriend van Kim over de vloer komt. Maar Rodman heeft met al dat geflirt nog nooit iets bereikt dan publiciteit voor zichzelf.

Alleen zorgvuldige afstemming met zijn ministers voorkomt Trump dat hij straks voor het karretje van Kim wordt gespannen.