Column (Jan van Klinken): Kwakzalver
Hoeve Jedidja, zo noemde Aaldert van E. de boerderij die hij vier jaar geleden in het buitengebied van het Alblasserwaardse dorp Meerkerk betrok. Jedidja, het is een van de namen die Salomo kreeg en betekent zoiets als ”Lieveling van de Heer”. Wie Aaldert daarmee op het oog had, is onduidelijk. Misschien zichzelf, maar dat zou nogal ongepast zijn. Zijn verleden was doordrenkt van schandalen, dus zo’n lieverdje was hij niet.
Ook in Meerkerk maakte hij er een potje van, en dat is dan nog zacht uitgedrukt. Hij zette in de boerderij een centrum op voor psychische en psychiatrische patiënten, die hij behandelde met een eigen knuffeltherapie. Op zich is daar niks mis mee, maar na verloop van tijd kwamen er beschuldigingen naar buiten die duidden op ontoelaatbaar gedrag. Aaldert bleek een oversekste kwakzalver te zijn die het vertrouwen van de bewoners van de boerderij diep beschaamde. Anderhalf jaar geleden werd hij tot drie jaar cel veroordeeld wegens ontucht met cliënten.
Wat zo ergerlijk is aan het gedrag van mensen zoals Aaldert is dat ze bij alles wat ze doen de Bijbel erbij halen. Met de ene hand hield hij de Bijbel vast en met de andere hand bedreef hij ontucht. Zelfs in de rechtszaal hield hij het heilige boek onder handbereik. Soms zat hij ellenlang te bidden. In snikken was hij tijdens zijn berechting ook erg goed. Kortom, een zorgverlener die zelf een ingrijpende behandeling en misschien wel gewoon een pedagogische schop onder zijn achterwerk nodig had.
De jongste berichten wijzen erop dat het in Hoeve Jedidja nog erger was dan we al wisten. Justitie doet op dit moment onderzoek naar de dood van een drietal cliënten van het (inmiddels gesloten) zorgcentrum. Een vrouw en een man die er werkten, zijn opgepakt. Ook Aaldert zal ongetwijfeld aan de tand worden gevoeld.
De grote vraag is hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Kan iemand zonder de vereiste papieren zomaar een kliniek beginnen? Telt het verleden van die persoon dan niet mee? Een zoekactie op internet van nog geen kwartier was al voldoende geweest. Ook nadat zich de eerste klokkenluider had gemeld, bleef het van de zijde van de autoriteiten oorverdovend stil. Pas nadat deze krant zich telefonisch bij de burgemeester van Zederik (Meerkerk) had vervoegd, vond de klokkenluider gehoor. Zelfs nadat andere media de zaak hadden opgepikt, duurde het nog schrikbarend lang voordat er werd ingegrepen.
In het AD verklaarde een woordvoerder van Zederik afgelopen zaterdag dat ze op het gemeentehuis blij waren dat ze indertijd snel tot actie waren overgegaan. Wat een giller. Ik had haast therapie nodig om weer bij te komen.
