„Mijn ervaring in Afrika en die van mensen aan wie ik lesgeef, zijn niet met elkaar te vergelijken. Ik heb slechts aan het vreemdelingschap geproefd. Vluchtelingen hebben er niet voor gekozen om hier te zijn. Dat zie je in hun ogen. Velen kunnen ook niet terug naar hun eigen land. Toen ik in Malawi woonde, had ik nog een thuis in Nederland.

Ik geef nu bijna een jaar een introductiecursus aan mensen met een verblijfsstatus, in Rotterdam. Tien weken lang leren zij allerlei praktische dingen over het leven in Nederland, bijvoorbeeld over huren, zorg, verzekeringen, afval enzovoort. Tegelijk krijgen ze als het goed is de taal onder de knie. Ook geef ik inburgeraars les in spreekvaardigheid.

Naast dit werk ben ik bureaumedewerker bij stichting Stéphanos. Ik houd van mijn werk, waarvoor ik ook in Malawi bezig ben geweest, maar ik mis soms het veldwerk en vooral de kinderen.

Dat ik nu weer in Nederland ben, is niet wat ik had verwacht. Werken in het buitenland, in Gods Koninkrijk, was van jongs af aan mijn verlangen. Toen ik nog op de basisschool zat, gaven mijn opa en oma me het boek ”Bonisa, een kind uit donker Afrika”. Ik denk dat daardoor het verlangen is ontstaan om iets te doen voor mensen die niet of minder bekend zijn met het Evangelie. Dat is nooit meer weggegaan, ook niet in de elf jaar dat ik als leerkracht werkte.

Er was altijd een soort onrust. In mijn vrije tijd volgde ik een cursus van Wycliffe Bijbelvertalers, werkte met asielzoekers en ben een maand in Rio de Janeiro geweest, bij zendeling Janneke Galvao-Hulst. Ook volgde ik de hbo-avondopleiding theologie van de Cursus Godsdienst Onderwijs van de Gereformeerde Gemeenten.

Toen ik op een zaterdagochtend in 2012 in de krant las dat Stéphanos een vormingswerker in Malawi zocht, zei ik tegen mijn moeder: „Dit is het.” Ik kreeg de baan en na een halfjaar voorbereiding, waarin ik onder meer de taal Chichewa leerde, ben ik naar Afrika vertrokken. Het was heel mooi werk. Niets is fijner dan kinderen over de Heere Jezus vertellen.

Maar het was ook heftig, vooral het eerste jaar. Je komt met twee koffers aan in een land dat je niet kent en moet opnieuw je leven opbouwen. Ik werd goed opgevangen door de Nederlandse manager en zijn gezin, maar ik bleef een buitenstaander, een vreemdeling onder de Malawiërs. De eenzaamheid was het moeilijkst. Dat is de belangrijkste reden waarom ik ben teruggegaan naar Nederland.

Ik moest door een lang proces van aanvaarding. Het kostte me ruim een jaar om mijn plek weer te vinden. Vanaf het moment dat ik ging lesgeven aan volwassen vluchtelingen, vond ik rust.

Dit werk is intensief, maar geeft veel voldoening. Vluchtelingen zijn net als weeskinderen een kwetsbare groep waar de Heere bijzondere zorg voor heeft. Met sommigen van hen houd ik ook na de cursus contact. Het zijn mooie, dappere mensen, die ondanks een heftig verleden hun best doen om in Nederland een nieuwe start te maken. Soms is het zoeken naar een goede balans tussen werk en privé. Ik denk daarom goed na over de keuzes die ik maak. Ook bij hulpvragen: als het echt nodig is, ben ik er. Maar mensen hebben ook hun contactpersoon bij de gemeente of bij VluchtelingenWerk.

Het werk dat ik doe, is heel praktisch Bijbels. Ik strek mijn handen uit. De Heere Jezus zegt in Mattheüs: „Ik was een vreemdeling en gij hebt Mij geherbergd.” In Afrika kon ik met een open Bijbel spreken. Hier kan dat niet, maar omdat ik dit werk vanuit mijn hart doe, hoop ik dat ik iets laat merken van Gods liefde en bewogenheid. Als je ziet hoeveel moslims nu dicht bij het Evangelie zijn… Misschien ben ik een schakeltje. En wie weet komen cursisten later op hun levensweg andere schakeltjes tegen.”

Loopbaan Corrie de Jong

Corrie de Jong werd geboren in Oud-Alblas en deed de pabo op de Driestar in Gouda. Ze werkte elf jaar als bovenbouwleerkracht op de School met de Bijbel in Streefkerk. Begin 2013 vertrok ze naar Malawi om bij een project voor wezen te gaan werken. Na terugkomst volgde ze één jaar een opleiding sociaal-maatschappelijke dienstverlening, met het idee misschien aan de slag te gaan als maatschappelijk werker onder asielzoekers. Maar tijdens haar stage ontdekte ze dat ze toch meer docent is dan hulpverlener. Naast haar huidige werk volgt ze nu de opleiding voor docent NT2 (Nederlands als tweede taal).