Het wordt nooit meer zoals voorheen; je bent geneigd om als die boodschap ooit weer klinkt, ze weinig serieus te nemen. De ouderen herinneren het zich misschien nog: begin december 1973, toen de Arabieren de oliekraan hadden dichtgedraaid, hield toenmalig premier Den Uyl een toespraak voor radio en tv. Niet alleen maande hij de burger om ’s avonds de gordijnen dicht te doen en daarmee energie te besparen, hij preludeerde ook op het einde van de gestage welvaartstoename.

Na de malaise die in 2008 vanuit de banken om zich heen greep, hoorden we het opnieuw. Sommige economen zagen voor de toekomst een voortdurende stagnatie opdoemen. En tijdens de depressie van de jaren dertig van de vorige eeuw waren er natuurlijk ook al mensen geweest die twijfelden aan een terugkeer naar een duurzaam groeipad.

Onder invloed van de olieprijsstijgingen gingen we rond 1980 door een diep dal. In het huidige decennium beleefden we, doordat het financiële stelsel wankelde, een heftige recessie. Maar toch is er blijkbaar steeds het vermogen tot aanpassing aan veranderde omstandigheden, waardoor we erin slagen moeilijkheden te overwinnen. De voorbije twaalf maanden hebben dat aangetoond. De conjunctuurbeweging, met perioden van bloei en krimp, blijft intact.

Oudjaar, tijd om de balans op te maken. Een beter jaarrapport over de economie dan dat over 2017 kunnen we niet wensen. Goed nieuws op alle fronten. Waarschijnlijk is de expansie van het bruto binnenlands product (bbp), de optelsom van wat we met z’n allen produceren en verdienen, uitgekomen boven de 3 procent; voor het eerst sinds tien jaar. We hebben inmiddels vier jaren van groei achter de rug en 2017 bracht een flinke verdere versnelling, na de 2,1 procent in 2016.

Het beeld kent tal van andere gunstige aspecten. Zo daalde de werkloosheid tot onder de 5 procent van de beroepsbevolking. Het banenbestand bevindt zich op recordniveau. Het vertrouwen van consumenten en producenten ligt ver boven het gemiddelde op lange termijn. De omzet in de detailhandel floreert. De overheidsbegroting kent een overschot en de staatsschuld is gezakt tot onder de Europese limiet van 60 procent van het bbp.

Voor 2018 zijn de vooruitzichten rooskleurig. „De Nederlandse economie draait op volle toeren. Nadat we het afgelopen jaar met een bovengemiddelde economische groei hebben afgesloten, is de verwachting dat de positieve ontwikkelingen het komende jaar zullen doorzetten.” Het zou een citaat kunnen zijn uit een actuele raming, maar het is de prognose die het Centraal Planbureau op Prinsjesdag 2007 publiceerde. Het pakte echter totaal anders uit in 2008. Dat kan dus ook.

Acute crises laten zich niet in een wiskundig model voorspellen. Dat geldt zeker als ze van geopolitieke aard zijn. En een specifiek aandachtspunt op dit moment: niemand weet hoe de brexitonderhandelingen eindigen.

Risico’s blijven er dus altijd, maar er zijn op de drempel van het nieuwe jaar geen concrete aanwijzingen voor een terugslag. Laten we daarom maar met een goed gevoel aan 2018 beginnen; althans in economisch opzicht.