Aflosschipper Dirk Boere geniet aan het roer
Docent Dirk Boere (36) liep op zijn tenen totdat een burn-out hem trof. Straks keert hij voor drie dagen per week terug naar zijn oude liefde: de binnenvaart.
„Het varen is mij met de paplepel ingegoten, want ik ben opgegroeid in een schippersgezin. Van mijn zesde tot mijn zeventiende jaar woonde ik op een schippersinternaat. Dat heeft mijn latere leven gestempeld, denk ik. Op zo’n internaat moet je altijd alert zijn en opkomen voor jezelf. Ik werd docent op de Wartburglocatie De Swaef in Rotterdam, later op de Pieter Zandt in Urk en daarna op roc Friese Poort in Emmeloord. Vooral de laatste jaren liep ik op mijn tenen. In oktober 2015 was het opeens afgelopen. Pas tegen het einde van het schooljaar begon ik stapje voor stapje terug te komen.
Ik geef dit jaar weer voor 70 procent les: elektrotechniek, mechatronica en natuurkunde. Voor de andere 30 procent heb ik onbetaald verlof om mijn eigen bedrijfje uit te bouwen. In 2011 heb ik mijn groot vaarbewijs gehaald. Toen ben ik in de zomervakanties gaan varen als aflosschipper op het containerschip van een bevriend echtpaar. Ook begeleid ik op afstand aankomende matrozen voor Edumar, een particulier opleidingsinstituut voor de binnenvaart. Aan het eind van de opleiding mag ik ze examineren. Dan huren we een schip en ga ik met ze varen.
Varen is prachtig werk: de ruimte, de vrijheid, je eigen ding doen, de afwisseling, steeds weer andere mensen ontmoeten. Ik geniet daarvan. Dit jaar heb ik vaak op donderdag en vrijdag gevaren voor schippers die het prettig vinden om wat langer bij hun gezin te zijn. Daar blijkt veel behoefte aan te bestaan, vooral bij christelijke schippers.
Samen met Lenneke –mijn vrouw– heb ik in het najaar besloten het varen uit te breiden. Daarom heb ik op school per 1 maart voor 50 procent mijn ontslag ingediend. Ik ga vanaf woensdag voor mezelf werken, als zzp’er. DirkVaartWel, zo heet ons bedrijfje. Ja, óns, want Lenneke heeft ook haar groot vaarbewijs gehaald. Af en toe varen we samen. Bovendien doet ze veel regelwerk voor mij. DirkVaartWel is een naam met een knipoog. Ik vaar voor iemand anders, maar dat wil ik ook góéd doen.
Door mijn burn-out heb ik geleerd om keuzes te maken. Dat neemt niet iedereen mij in dank af. In onze gezindte is het vaak „niet zeuren maar aanpakken.” Maar ik moet relativeren, anders gaat het fout. Bovendien: welke dingen doen er nou echt toe, wat heeft waarde in het licht van de eeuwigheid? God geeft mij een vrouw en kinderen. Die was ik voor mijn burn-out weleens uit het oog verloren. Najagen van lucht, dat was het wat ik deed.”
