De reorganisatie leidde ertoe dat het aantal rechtbanken verminderde van negentien naar elf, de arrondissementsparketten van negentien naar tien, de gerechtshoven van vijf naar vier en de ressortparketten gingen van vijf naar één. Bij het personeel voelde het vooral als een bezuinigingsmaatregel. De nieuwe structuur moest aansluiten bij de indeling van de Nationale Politie.

De operatie was „ontzettend complex”, aldus commissievoorzitter Henk Kummeling. De impact op het personeel was groot. Samenwerking wordt onder meer bemoeilijkt door culturele verschillen. Mensen houden vast aan hun eigen werkwijze. De commissie ziet de weerstand wel afnemen en heeft „goede hoop” dat hierdoor de samenwerking verbetert.

Wel zijn er binnen de rechtspraak zorgen over het kantongerecht. De schaalvergroting leidde ertoe dat 24 kantonlocaties werden gesloten. De bereikbaarheid voor mensen zou daardoor in sommige delen van het land zodanig zijn verslechterd dat mensen de gang naar de rechtbank niet meer kunnen of willen maken, hoorde de commissie. Het aantal zittingen waarbij een partij niet komt opdagen bij een zitting zou zijn toegenomen. Voor dat laatste vraagt de commissie aandacht.

De reorganisatie moest er ook voor zorgen dat rechtbanken zaken sneller kunnen behandelen. Dat is niet gelukt. „Er zijn geen aanwijzingen dat grote versnellingen hebben plaatsgevonden”, aldus Kummeling. „Maar het is ook niet erger geworden.”

Het rapport werd overhandigd aan minister Sander Dekker voor Rechtsbescherming. Die komt in het voorjaar met een reactie.