„Maar Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Heere Jezus Christus.”

Als wij de dood goed beschouwen, dan is sterven overwinnen. Iemand heeft gezegd: „O, dat ik de dood kon zien, niet zoals hij was, maar zoals Gij Heere hem nu gemaakt hebt!” Hij is de oudste heerser en de grootste koning in de wereld. „De dood heerste van Adam tot Mozes”, zegt Paulus. Maar de Heere Jezus heeft hem als het ware ontwapend en over hem geheerst. Hij heeft zijn angel weggenomen, zodat hij ons niet kan steken en wij kunnen hem in onze boezem nemen, zoals een slang wiens angel uitgetrokken is. Door deze beschouwing daagt de apostel de dood uit en trotseert hem, en hij zegt: „Maar Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Heere Jezus Christus.” Verliet Christus niet gewillig de boezem van Zijn Vader? Stierf Hij niet gewillig voor u? Heeft hij gezegd: „Mijn kleding is te goed om ze af te leggen; deze kroon is te heerlijk om die ter zijde te leggen; Ik ben te groot om voor zo’n volk te lijden?” Nee, maar Hij verlaat gewillig de boezem van Zijn Vader, Hij legt Zijn kroon neer, legt Zijn klederen af en Hij lijdt een vervloekte, wrede en onterende dood. Zielen, u behoort aldus te redeneren: „Stierf Christus voor mij opdat ik mocht leven met Hem? Dan kan ik niet verdragen Zijn gezelschap nog lang te missen.”

Thomas Brooks, predikant te Londen

(”De sterfdag van een gelovige is zijn beste dag”, 1672)