De Amerikaanse filmmaakster en feministe Punam Kumar Gill ontdekte dat het vrouwen ontbreekt aan objectieve informatie over de gevolgen van een abortus. Daarom ging ze hier zelf naar op zoek.

Kees van Helden, directeur van Schreeuw om Leven en Arthur Alderliesten, directeur van de VBOK, zijn beiden onder de indruk van de grondigheid waarmee Gill te werk is gegaan. De twee prolifeorganisaties maakten het daarom gezamenlijk mogelijk dat de documentaire volgend jaar op dvd met Nederlandse ondertiteling beschikbaar komt.

Van Helden: „Als feministe is Gill niet tegen abortus. Ze ziet zwangerschapsafbreking als een keuzemogelijkheid voor de vrouw. Haar viel echter op dat er veel tegenstrijdige informatie over de gevolgen van abortus wordt verstrekt. Dat is verwarrend. Gill vindt dat vrouwen recht hebben op eerlijke informatie.”

Alderliesten: „Voorstanders beweren dat een abortus die professioneel wordt uitgevoerd veilig is, ook wat betreft de gevolgen op de lange termijn. Prolifers stellen echter dat er wel degelijk risico’s aan zijn verbonden. Gill wilde de waarheid boven tafel krijgen.”

Een belangrijk thema in de documentaire is het verband tussen abortus en het risico op borstkanker op latere leeftijd.

Van Helden: „Gill heeft 108 wereldwijde onderzoeken nageplozen. Van die studies zijn er 59 die wijzen op een sterk verhoogd risico op borstkanker na een abortus; 26 studies laten geen verband zien en 23 een licht tot matig verhoogd risico. Maar alleen de onderzoeken die geen verband laten zien, komen steeds in de voorlichting en in de media aan bod. Eén voorbeeld: tussen 1985 en 2000 is in China het aantal gevallen van borstkanker verdubbeld. Dit loopt gelijk op met de toename van het aantal abortussen en het gebruik van anticonceptie.”

Wat meldt de filmmaakster over de kans op vroeggeboorte bij een volgende zwangerschap?

Van Helden: „Ze laat zien dat in de VS 18 procent van alle vroeggeboortes is gerelateerd aan een abortus in het verleden door middel van curettage. Daarbij wordt de baarmoedermond opgerekt met instrumenten. In Nederland gebeurt dit bij ruim driekwart van alle abortussen. Ook het AMC heeft er in 2015 literatuuronderzoek naar gedaan. De kans dat een volgend kind vóór 32 weken ter wereld komt, is na een curettage 70 procent groter dan normaal. Met alle daaraan verbonden risico’s op complicaties.”

Gill signaleert ook psychische klachten na een abortus.

Alderliesten: „Ze stuit op het taboe om te spreken over abortus. Ze signaleert schuldgevoelens, schaamte en spijt en peilt het verdriet van vrouwen. Het is wrang dat officiële instanties in de VS deze gevolgen ontkennen.

Ook in Nederland zijn dit geluiden die door het taboe op het spreken over abortus nauwelijks klinken. Het is dan ook goed dat ”Hush” beschikbaar komt met Nederlandse ondertiteling.”