Rond kwart voor negen dinsdagavond begint de Zwolse Luttenbergstraat aardig te lijken op een achterafweg in Groenland waar hooguit eens per halfuur een eland je pad kruist. Vlak voor het begin van de wedstrijd haasten met oranje attributen uitgedoste jongens met een krat bier voor op de fiets zich naar de beeldbuis.

Toch zijn er ook mensen die helemaal niet van voetbal houden. Neem Jolanda Ekelhoff. Bij de start van het duel Duitsland-Nederland tuft ze relaxed op haar brommertje door Zwolle. „Ik ontloop het voetbal. Voor mij hoeft het allemaal niet”, zegt de jongedame. „Ik zit liever in de tuin met een boek. Ik ben sowieso niet zo’n tv-mens.”

Ook Tetje Westrik, een jonge vrouw, is niet gecharmeerd van de voetballerij. „Ik hoorde zonet bij mij in de buurt veel gebrul. Toen besefte ik dat Nederland moest spelen. Ik vind die vooropgezette vrolijkheid onecht, kunstmatig.” Westrik heeft net haar zieke moeder bezocht. „Dat vind ik belangrijker.” Ze sluit niet uit dat ze verderop in het toernooi wedstrijden gaat bekijken. „Ik kan me voorstellen dat je blij wordt als Nederland wint. Zo’n toernooi kan je wel te pakken nemen.”

Rosalie (16) -hippe kledij, veel make-up- taalt niet naar voetbal. Samen met haar vriend is ze op weg naar een oom en tante. „Voetbal is voor jongens. Ik vermaak me wel met de kinderen.” Ook Marc Schuuring (22) blijft niet thuis voor de EK-wedstrijd. „Voetbal interesseert me helemaal niets. Al is het leuk dat ze winnen. Dan komt het nationalisme weer een beetje boven. Net als op Koninginnedag.”

Sander Haveman (23), student maatschappelijk werk aan de Gereformeerde Hogeschool, staat evenmin in vuur en vlam voor de bal. „Ik ben niet zo’n sportman. Het interesseert me niet.” Samen met medestudenten heeft hij net een bijbelstudie achter de rug. Die is voor het voetbal wat vervroegd. „We hebben de afwas laten staan en zijn meteen met de bijbelstudie begonnen. Uit Lukas. Daar gaat het over Jezus volgen. Een van de mensen die uitgenodigd worden voor de maaltijd zegt dat hij niet kan, omdat hij net een akker heeft gekocht.” Haveman kan zich voorstellen dat mensen principiële bezwaren hebben tegen het EK. „Al dat geweld rond profvoetbal is natuurlijk niet zo christelijk. Voor mij is voetbal gewoon erg onbelangrijk.”

Daar staat tegenover dat mensen die voetbal wél belangrijk vinden, er ook de nodige moeite voor doen. In ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede zijn, vlak voor het begin van de wedstrijd, verschillende bedden behangen met oranje franje. Op de longafdeling zit de 64-jarige Wim Olijerhoek op een stoel naast zijn bed. „Thuis zou ik ook gekeken hebben, dus hier doe ik dat ook.”

Een deur verder wordt er niet gekeken. De 34-jarige Jolanda van Dijk houdt beslist niet van voetbal. „Het is gewoon de grootste onzin die er bestaat. Ik vind het een dom spel.” Had Van Dijk deze avond niet in het ziekenhuis gelegen, dan had ze „lekker achter de computer of achter de naaimachine gezeten.”

Op de afdeling waar botbreuken in het gips worden gezet, houdt een meisje haar gebroken arm omhoog. Medewerker Martin Leenders doet er gips met een knaloranje kleur omheen. Het meisje is niet de enige die oranje gips wil, zegt Leenders. „Leeftijd speelt geen enkele rol. Bijna iedereen wil het.”

Het felgekleurde gips is normaal niet verkrijgbaar. De speciale actie van de leverancier slaat in Ziekenhuis Gelderse Vallei in elk geval aan: Leenders heeft al een paar keer extra bestellingen voor het gips moeten doen. „Het is wel te hopen dat Nederland wint, want ik heb net weer 120 rollen besteld.”