„Uw voetstappen werden niet bekend.”

De Heere wil door beproevingswegen de gruwelijke hoogmoed die in het hart van de mens huist, ontdekken. Wordt die gruwel van het hart van de mens niet daarin openbaar dat wij de wegen die de Heere met ons wil houden, afkeuren? Zouden we de Heere voorschrijven hoe Hij zou moeten handelen met Zijn volk, zowel in het algemeen als met ons in het bijzonder?

Nu is het zo nuttig dat de Heere diepe wegen met de mens gaat, want daarin wordt God op het hoogst verheerlijkt en het is voor onze ziel tot behoud en eeuwige zaligheid. Hoe gelukkig is de mens die hierin Gods weg en handelingen leert goedkeuren en prijzen. De Heere ontdekt in zulke wegen de zonde van ongeduld.

Wij menen zo vaak als wij buiten de wegen van beproeving zijn en het licht des Heeren ons pad beschijnt dat wij in tegenspoed en duisternis zo gauw niet zouden wankelen, omdat de Heere in Zijn goedgunstigheid onze gangen vast doet zijn. Maar als het erop aankomt en de noden zich voordoen, dan moeten wij treurig genoeg ondervinden dat wij niets vermogen en dat er geen vertrouwen en geen lijdzaam wachten op de Heere bij ons worden gevonden. Wat hebben wij dan redenen om te schrikken en ontsteld te zijn, opdat wij leren inzien hoe wij in alles de hulp van Jezus nodig hebben.

Jacobus Koelman, predikant te Sluis (”Preek over Psalm 77:20 en 21”, 1673)