Dat maakte Oikos-directeur David Renkema eind vorige week bekend via de website van het Oecumenisch Instituut Kerk en Ontwikkelingssamenwerking, zoals de in Utrecht gevestigde stichting voluit heet.

Oikos en haar beide voorgangers (IKVOS en OSACI) hebben vanaf de jaren zeventig „bijgedragen aan bezinning, onderzoek en actie rond mondiale verantwoordelijkheid”, schrijft Renkema. „We deden dat binnen de kerken, vanuit de kerken en ook op eigen gezag. Samenwerking met andere organisaties was daarbij eerder regel dan uitzondering. Het is teleurstellend dat dit in deze vorm tot een einde komt. Het bestuur heeft het voornemen om deze historie –toekomstgericht– in een publicatie vast te leggen.”

Volgens Renkema zag Oikos zich de laatste tien jaar geconfronteerd met „ingrijpende –ook bedreigende– veranderingen in haar omgeving.” Dit leidde tot aanpassingen in missie en beleid, met in 2015 onder meer een halvering van de organisatie tot gevolg. „Deze inspanningen hebben echter niet geleid tot een toekomstbestendige organisatie”, concludeert hij. „De forse bezuinigingen in de ontwikkelingssector, het einde van overheidsfinanciering voor onze werksoort (NCDO, SBOS) en ook de ontkerkelijking zijn aan te wijzen als oorzaken. Het bleek niet mogelijk om voldoende andere fondsen en opdrachten te werven.”