Als Dadou een aanslag zou meemaken tijdens een kerkdienst, dan neemt ze zich voor om gewoon te blijven zitten en niet op de vlucht te slaan. „Ik kijk ernaar uit om met Jezus te zijn”, zegt ze. „Ons leven hier is onvoorstelbaar kort als je het afzet tegen de eeuwigheid. Mijn wensen, verlangens en dromen vallen daarbij in het niet.”

Tegelijk vindt de koptische het veiliger om onder een schuilnaam te spreken. „Veel Egyptische christenen willen het Midden-Oosten voorgoed verlaten omdat ze worden vervolgd”, tekent ze aan. „Soms gaan ze ook om economische motieven.” Zelf is ze niet van plan te vertrekken. „Ik blijf zolang God een plan met me heeft.”

Volgens Dadou verschilt het in Egypte per plaats en regio hoe christenen wordt behandeld. „Het is vooral in de dorpen zwaar om christen te zijn”, stelt ze. „Op het platteland eisen moslims soms van christenen dat ze een hoofddoek dragen. Ze worden bespuugd en soms zelfs met stenen bekogeld. Priesters gaan daar vaak met een auto naar een kerkdienst, omdat ze anders grotere kans lopen om te worden aangevallen door extremisten.”

In het dagelijks leven geeft Dadou geeft Arabische les aan buitenlanders. „Soms praat ik met studenten over mijn geloof in Christus en kan ik hen uitnodigen voor Bijbelstudie. In Egypte groeit het aantal christenen: sommigen noemen getallen van 3 miljoen nieuwe gelovigen, die op hun beurt ook anderen in aanraking brengen met het christelijk geloof.”

Ze vertelt dat ze onlangs een weekend in Alexandrië was en daar een moslim sprak die haar excuses aanbood voor de aanslagen die het afgelopen jaar plaatsvonden op kerken in Egypte.

„Ik zei hem dat God van hem houdt. Ik evangeliseer niet, want dan kan ik in Egypte in de gevangenis worden gegooid, maar ik legde de man uit dat Jezus ons opdraagt om onze vijanden de andere wang toe te keren. Dat was voor hem een openbaring: hij had het nog nooit eerder gehoord. Thuis zou hij de Bijbel, die hij in zijn bezit had, erop naslaan en bestuderen, want hij was benieuwd naar de achtergronden van wat Jezus ons leert. Zo deel ik mijn geloof met anderen. Ik bid God en de Heilige Geest om wijsheid in de omgang met anderen.”

De periode dat de moslimbroederschap in Egypte aan de macht was, in 2013, was volgens Dadou een zware tijd voor christenen. „Vrouwen moesten een hoofddoek dragen en in islamitische media verschenen oproepen van moslims die op zoek waren naar honden die christenen konden bijten. Gelukkig bleven mijn moslimburen als voorheen: vriendelijk en voorkomend.”

Op politiek gebied is er sindsdien veel ten goede veranderd. „President Sisi wil 500 nieuwe kerken bouwen in Egypte. Sisi is vóór vrijheid van godsdienst, hij is ook de eerste president die zich tijdens een kerkbezoek liet filmen. Maar ik denk dat veel mensen zijn plannen willen dwarsbomen.”

Toch verwacht zij niet alles van deze president. „Mijn thuisland is niet Egypte, dat is de hemel.”

Dit is het tweede deel in een serie portretten van Egyptische christenen.