De vijfde aandeelhoudersvergadering binnen twaalf maanden begint bijna gemoedelijk. In het Nederlands Congres Centrum in Den Haag laat bestuursvoorzitter Anders Moberg horen dat hij de Nederlandse taal steeds beter onder de knie krijgt.

Begon hij een eerdere vergadering met een enkele groet, nu spreekt hij een volledig openingswoord in het Nederlands. „Het is niet altijd leuk om kritiek aan te horen. Maar ik heb het toch gewaardeerd en ik hoop dat ik uw vragen naar behoren heb beantwoord.”

Als vervolgens de strategie aan de orde komt, springt de Zweed al snel over op het Engels. „We hebben veel werk verzet om te zorgen dat we nooit meer in een situatie terechtkomen die we vorig jaar kenden. We hebben onze balans verbeterd door de schulden met 5 miljard euro terug te brengen.”

Om de grip op US Foodservice te versterken, steekt Ahold veel energie in het verbeteren van de interne controle. Ahold kwam vorig jaar diep in de problemen door boekhoudfraude bij deze Amerikaanse dochter. Omzet kwam ten onrechte in de boeken. Het voortbestaan van het concern hing enige tijd aan een zijden draadje.

De prijzenoorlog brengt bij Albert Heijn het gewenste resultaat, laat de topman verder weten. Daarbij weigert hij het woord ”prijzenslag” in de mond te nemen. „De herpositionering verhoogt het marktaandeel en ook het aantal klanten neemt weer toe.”

Een belegger sputtert wat tegen omdat in zijn ogen de prijs van varkensvlees hoog blijft. De Ahold-mannen weten de man gerust te stellen. „Deze week zijn de varkenshaasjes in de aanbieding. Albert Heijn laat elke dag zien dat zij de prijzen verlaagt.”

De geruchten dat Ahold in 2006 weer op overnamejacht gaat, verwijst Moberg naar het rijk der fabelen. „Dat is pure speculatie. We hebben nog helemaal geen plannen voor 2006, daar denken we dit jaar pas verder over na.”

Hoewel Moberg aan het begin van de vragenronde vooral de particuliere beleggers de kans geeft, nemen de professionals al snel het woord. Terwijl de mannen achter de tafel veelal geduldig en soms ontwijkend antwoorden, verschijnt op de enkele gezichten in de zaal een verveelde uitdrukking. De eerste ogen zakken dicht.

Dat verandert als Ahold de bestuursleden decharge wil verlenen voor het gevoerde beleid in 2003. Hiermee geven aandeelhouders goedkeuring aan het gevoerde beleid en wordt het bestuur van verantwoording gevrijwaard. Die goedkeuring gaat velen echter te ver na een tumultueus jaar van fraude en misleiding.

De aandeelhouders leggen onder aanvoering van Peter Paul de Vries van de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) en Pieter Lakeman van de Stichting Onderzoek Bedrijfsinformatie (SOBI) de raad van commissarissen het vuur aan de schenen. Lakeman: „Gewoonte, dat is het enige motief voor decharge. Maar daarmee verliezen we de mogelijkheid om bestuurders voor de rechter te dagen.” Een andere aanwezige gaat nog een stapje verder. „U bent stug en star. Jullie zeggen naar aandeelhouders te luisteren maar in de praktijk gebeurt het niet.”

Voorzitter Karel Vuursteen van de raad van commissarissen zit er zichtbaar mee in zijn maag. Na overleg met collega-topman Peter Wakkie -de juridische specialist in de raad van bestuur van Ahold- kiest hij eieren voor zijn geld. Het punt verdwijnt van de agenda, een zeldzame gebeurtenis tijdens een aandeelhoudersvergadering.

Vuursteen moet eveneens zijn collega’s raadplegen als de aanwezigen kritiek hebben op het voorstel om ook de komende twee jaar Deloitte en Touche als huisaccountant in te schakelen. Deloitte is het kantoor dat de boeken ten tijde van de fraude beheerde.

Commissaris Jan Hommen -financieel topman bij Philips- weet de zaal uiteindelijk toch te overtuigen. „Een wisseling van accountant kost zeeën van tijd. Die vertraging was en is niet mogelijk. Er zijn op dit moment geen alternatieven.”

Het duurt uiteindelijk zes uur voordat de vergadering ten einde loopt. Maar ondanks de lange zit is het boek van de crisis bij Ahold nog steeds niet gesloten.