„Wat Gerrit Rietveld voor de architectuur betekende en Piet Mondriaan voor de Stijl-beweging, was zij voor de groene buitenruimte”, zegt het centrum. De directe aanleiding is de recente monografie ‘Mien Ruys 1904-1999; zoeken naar de heldere lijn’, geschreven door Leo den Dulk.

Natuurlijk onbreken de kenmerkende bielzen (van ‘Bielzen-Mien’) en dito gewassen grindtegels niet op de tentoonstelling van plattegronden, tekeningen, foto’s en interviews op beeld met onder anderen Ruys befaamde vakgenoot Piet Oudolf. Er wordt ook geput uit haar dagboeken.

Verder gaan ontwerpers uit de huidige praktijk in op wat de erfenis van Ruys voor hun werk betekent en buigen collega’s in spé zich over Ruys in de toekomst.

De reizende expo zal vanaf 1 oktober te zien zijn in Haarlem en daarna vooralsnog in Zwolle, Dedemsvaart en Nagele, het dorp in de Noordoostpolder waar Ruys erg veel voor ontwierp.