Romeins beton gaat al ruim 2000 jaar mee
Romeinse zeeweringen gaan soms al zeker 2000 jaar mee. Het beton dat ze gebruikten blijkt door de jaren heen zelfs harder te worden in zeewater. Tot die conclusie kwamen wetenschappers die het hebben onderzocht in het Berkeley Lab van de University of California (VS). Ze publiceerden hun artikel recent in de tijdschriften American Mineralogist en Nature.
Hedendaags beton kan best een scheutje Romeinse inventiviteit gebruiken. Langer dan 100 jaar gaat dat in de regel niet mee, zeker niet in combinatie met zeewater. Dan is het gebruikte portlandcement al na enkele tientallen jaren aan het einde van zijn levensduur.
Vulkanisch
Romeins beton bestaat uit een mengsel van stenen, een kalkmortel en vulkanische as aangelengd met zeewater. Door chemische reacties warmde het beton op. Uiteindelijk vormden zich aluminiumhoudende tobermorietkristallen. Doordat zeewater diep in de poriën dringt, ontstaat er steeds meer tobermoriet en wordt het beton harder naarmate het ouder wordt.
Rotsgesteente
De Romeinen wisten dat het proces veel langer doorgaat. Plinius de Oudere (23-79 na Christus) schreef dat beton onder invloed van zeewater steeds meer op solide rotsgesteente gaat lijken. Het gevolg is dat de zeeweringen uit zijn tijd nog altijd verbazingwekkend gaaf zijn.
