De ECB stelt dat de twee banken ruim de tijd hebben gekregen om met plannen te komen om hun kapitaaltekorten aan te zuiveren. Geen van de twee heeft evenwel een geloofwaardige oplossing kunnen aandragen. Ingrijpen door de ECB is niet aan de orde, onder meer omdat het kleine banken betreft die geen sleutelrol vervullen in het Italiaanse financiële stelsel. Daarom is de financiële stabiliteit volgens de toezichthouder niet in het geding.

De Italiaanse overheid heeft lang geprobeerd te voorkomen dat de banken failliet zouden gaan, omdat veel schuldeisers met lege handen komen te staan. Spaartegoeden zijn in principe veilig maar beide banken hebben in het verleden veel achtergesteld schuldpapier verkocht aan particulieren, die geen weet hadden van de risico’s die daar aan kleven.

Europese regels schrijven voor dat schuldeisers moeten bloeden als een bank omvalt en niet, zoals tijdens de financiële crisis in 2008 een aantal keren gebeurde, de belastingbetaler. Eventuele hulp moest dan ook komen van andere banken. Die bleken evenwel niet bereid de grote financiële gaten bij de twee banken te dichten.