Aan mijn ongeboren kleinzoon,

Dit wordt een bijzondere brief. Het is namelijk mijn eerste brief aan jou, mijn kleinzoon. Nog een paar weken en dan zal je geboren worden. Weet dat ik ernaar uitkijk om je straks als mijn eerste kleinkind in de armen te mogen sluiten. Het is bijzonder om te zien hoe jouw moeder (mijn oudste dochter) en je vader nu bezig zijn alles in orde te brengen voor jouw komst. Wat bof je daarmee. Uit alles blijkt namelijk dat ze jou een goede start in het leven willen geven.

Dat zal ooit ook gaan betekenen dat ze later op zoek zullen gaan naar een geschikte school voor jou. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheden die jouw ouders in dit land daarvoor nu hebben. Dit jaar herdenken we het feit dat er 100 jaar geleden ook ruimte kwam voor de financiering van het bijzonder onderwijs. Nu zegt jou dat nog helemaal niets, maar ik hoop dat ook jij daar ooit de grote waarde van zal gaan inzien. Het betekent namelijk dat ouders voor hun kind(eren) een school kunnen uitkiezen die aansluit bij de opvoeding die ze voor hun kind(eren) voorstaan.

Jouw papa en mama geloven beiden in God. Ik weet zeker dat ze jou daarover bij het opgroeien ook zullen vertellen. Wat is het dan fijn dat ze jou straks naar een school kunnen laten gaan waar vanuit eenzelfde overtuiging met kinderen wordt omgegaan en les wordt gegeven.

Dat lijkt allemaal erg vanzelfsprekend, maar dat is het niet. In ons land is er lang voor gestreden en in heel veel andere landen kennen we geen bijzonder onderwijs dat de overheid betaalt.

Je opa is ongeveer 15 jaar lid geweest van de Tweede Kamer en hij heeft in die tijd van dichtbij ervaren dat de vrijheid van onderwijs ook in ons land geen vanzelfsprekendheid is. Wat de één als een zegen beschouwt, is voor de ander een ergernis. Zeker in deze tijd als het om het geven van onderwijs vanuit een geloofsovertuiging gaat. We zullen ervoor moeten blijven strijden dat kinderen als jij straks gebruik kunnen blijven maken van het christelijk onderwijs.

Lieve kleinzoon, ik gun jou eerst een goede komst op deze wereld en onbekommerde eerste levensjaren. Maar straks ook een goede christelijke school waar je verder gevormd kan worden. Wie weet, kom ik je nog weleens ophalen bij die school. Dat zal het bijzonder onderwijs voor mij als trotse opa nog bijzonderder maken.

Een hartelijk groet,

Arie Slob, die zich bijna jouw opa mag noemen

Levensloop

Arie Slob (1961) zat van februari 2001 tot mei 2002 en van november 2002 tot december 2015 in de Tweede Kamer. Aanvankelijk voor het GPV en na de fusie met de RPF voor de ChristenUnie. Hij was eerst ‘gewoon’ Kamerlid, later fractievoorzitter en politiek leider. In 2016 ging hij aan de slag als directeur van het Historisch Centrum Overijssel en de Stichting IJsselacademie, beide gevestigd in Zwolle.

Na de middelbare school in Rotterdam volgde Slob de lerarenopleiding aan de Evangelische Hogeschool te Amersfoort en aan Hogeschool Holland te Diemen. Hierna studeerde hij nog een jaar geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Voor Slob de Kamer inging was hij leraar geschiedenis aan gereformeerd vrijgemaakte scholengemeenschappen in Zwolle en Amersfoort. Daar leidde hij diverse projecten bij een schoolbegeleidingsdienst. Tevens zat hij van 1993 tot 2001 in de gemeenteraad van Zwolle.

Behalve met algemene politieke onderwerpen hield Slob zich in de Tweede Kamer onder meer bezig met onderwijs.

Slob woont in Zwolle. Hij is getrouwd met Marjette. Samen hebben ze drie dochters en een zoon. Binnen enkele weken hopen de voormalige parlementariër en zijn vrouw voor het eerst opa en oma te worden.