Ook Medtner, tijdgenoot van Rachmaninov, voelde zich vaak eenzaam. Hij vond het onverteerbaar dat de vernieuwende muziek van zijn tijd, van Richard Strauss en later Stravinski en Prokofiev, bewonderd werd, terwijl de tonale muziek –zijn muziek– steeds meer als achterhaald werd gezien. Toen hij zich na de Russische Revolutie in de bossen moest terugtrekken, was zijn eenzaamheid niet alleen artistiek maar ook fysiek.

Toch hebben beide componisten hun isolement ook als verrijkend ervaren. Liszt beschouwde eenzaamheid zelfs als een zegening: ”Bénédiction de Dieu dans la Solitude”. Ook in de Sonate Reminiscenza en de Sonate-Ballade van Medtner lijkt de componist zijn eenzaamheid te koesteren. De Bachvariaties van Liszt zijn een geval apart, omdat zij geschreven zijn naar aanleiding van de dood van zijn dochter, uiteraard een moeilijke periode.

Wouter Bakker speelt deze hoogromantische werken vrij nuchter. Dat is aanvankelijk even wennen, maar uiteindelijk bevalt het me wel. Van Medtners muziek bestaan, naast de wat oudere opnamen van Jürg Hanselmann, sowieso weinig opnamen; er is dus weinig vergelijkingsmateriaal. De muziek is zeker gebaat bij onopgesmukte vertolkingen als deze.

Van de werken van Liszt zijn meer opnamen, maar Bakker heeft genoeg in huis om ook de spirituele dimensie van deze muziek het volle pond te geven.

De opnamen in de Westvest (Schiedam) zijn mooi, helder.

Faces of Solitude – Wouter J. Bakker, piano; STH Quality Classics (1415032); € 14,90; bestellen: www.sthrecords.nl