Mens & samenleving

Puttenaar Piet Maasland: Ik ben niet zielig, ik ben blind

Als hij over zijn blindheid vertelt, merkt Piet Maasland dat zijn verhaal voor velen een eyeopener is. Dat stimuleerde de 69-jarige Puttenaar om opnieuw een boek te schrijven over zijn visuele handicap: ”Ruimte in mijn beperking”. Het eerste verscheen in 2010 en heet ”Blindelings vertrouwen”.

Evert van Dijkhuizen
20 April 2017 08:24Gewijzigd op 16 November 2020 10:20
Piet Maasland uit Putten: „Besteed als blinde je kracht en energie aan dingen die je nog wel kunt.” beeld RD, Anton Dommerholt
Piet Maasland uit Putten: „Besteed als blinde je kracht en energie aan dingen die je nog wel kunt.” beeld RD, Anton Dommerholt

„De reacties daarop waren positief. Het leest makkelijk, omdat het een persoonlijk verhaal is. Ik probeer mijn lezers bewust te maken van het leven van een blinde. Wat ervaart hij wel, wat niet? Ik heb 800 exemplaren van mijn eerste boek verkocht.”

Maasland houdt van statements. Bijvoorbeeld deze: Ik ben niet zielig, ik ben blind. „Mensen hebben vaak medelijden met mij. Dat is niet nodig. Ik verzet me er zelfs tegen. Ik ben geen zielige persoon die achter de geraniums zit en niks meer kan. Of mensen dat van mij overnemen? De een wel, de ander niet.”

De auteur werd geleidelijk aan blind door een oogziekte. Tijdens dat proces moest hij leren hulp te vragen én te accepteren. „Iedereen wil de regie over z’n leven houden. Ook een blinde. Daarom vond ik het, zeker in het begin, moeilijk met hulp om te gaan. Dan zat ik op een verjaardag en zei iemand: Zal ik je koffie aangeven? Ik dacht dan: Dat kan ik zelf. Terwijl er niks mis is met zo’n aanbod. Bij de Tweede Kamerverkiezingen zei mijn dochter: Pa, je mag mij wel machtigen. Nee, zei ik, ik ga zelf naar het stembureau en laat me daar helpen. Voor een buitenstaander maakt dat geen verschil, voor mij wel.”

Op zeker moment moest Maasland een nieuwe blindengeleidehond kiezen. „De eerste hond die mij werd aangeboden, kroop direct op m’n schoot. Dat mag zo’n beest helemaal niet. De instructeur zei er niks van. De hond luisterde ook niet altijd naar mijn commando’s. Ik had er geen match mee. Met de tweede wel. Wat dat is? Vooral een gevoelskwestie.”

Maasland is er „dankbaar” voor dat zijn handicap hem „dichter bij God” brengt. „Hij schenkt de genade om mijn beperking met vreugde te dragen en niet depressief te zijn. Ik mag weten straks een gaaf lichaam te ontvangen, zodat ik weer kan zien. Vooral het Lam op de troon.”

Een ander statement van Maasland is: Probeer van elk nadeel een voordeel te maken. „Je kunt als visueel gehandicapte veel dingen niet. Maar wat kun je nog wel? Besteed daar je kracht en energie aan. Je kunt op bezoek gaan en een goed gesprek hebben. Ik ben betrokken bij het maken van radioprogramma’s voor de kerkomroep van de hervormde gemeente in Putten en houd lezingen.”

Laat mensen met een beperking meer participeren in de samenleving, zegt Maasland. „Iemand die blind is, kan best werken, maar heeft hulpmiddelen nodig. Ik heb thuis een computer met spraakondersteuning. Daardoor kan ik zelfs een boek schrijven.”

”Ruimte in mijn beperking”, Piet Maasland, uitgave in eigen beheer, 2017; ISBN 978-90-826927-0-9; 89 blz.; € 10,-, na 1 mei € 12,50; tel. 0341-268337.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer