MOAB staat officieel voor Massive Ordnance Air Blast, maar heet onder meer in militaire kringen ook Mother of All Bombs, vanwege de omvang en kracht. De technische benaming is GBU-43/B. De conventionele bom weegt ongeveer 10.000 kilo en wordt doorgaans vervoerd en afgeworpen met een C-130 Hercules.

De ontwikkeling van het projectiel begon in 2002, vooral ter afschrikking van Irak, en het voorjaar daarop volgde een succesvolle test. Het is een aangepaste versie van de Daisy Cutter, een bom die onder meer in de Vietnamoorlog werd gebruikt. Er zouden in elk geval vijftien MOAB’s zijn geproduceerd, op een militaire basis in Florida.

Zijn kracht is veel kleiner dan die van een moderne atoombom. De bom ontploft in de lucht en de kracht die daarbij vrijkomt, richt op de grond de schade aan, zo ongeveer alles binnen een vierkante mijl gaat plat. Volgens Amerikaanse media zijn de Verenigde Staten het enige land dat degelijke bommen heeft. Wel gaan er geruchten dat ook Rusland over iets soortgelijks beschikt. Die wordt in legerkringen de FOAB genoemd (Father of All Bombs).