Dat stelde ds. G. Drayer vrijdagmiddag tijdens het symposium dat was georganiseerd ter gelegenheid van zijn afscheid als diaconaal consulent van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK). Zo’n honderd aanwezigen uit het hulpverleningsnetwerk van ds. Drayer waren aanwezig. De middag had als thema ”Geld en goed – over de rol van het geloof en geld in de hulpverlening”.

In zijn toespraak ter afsluiting van het symposium zei ds. Drayer dat het zien van geld en goed als onderdeel van het geloofsleven hem als diaconaal consulent gemotiveerd heeft. Kerken mogen volgens hem aan christelijke hulporganisaties eisen stellen, zodat de hulpverlening voldoet aan Bijbelse normen als gerechtigheid en duurzaamheid. Ds. Drayer benadrukte dat geld weliswaar een rol speelt, maar het geld is slechts een middel en mag nooit doel in zichzelf worden.

De scheidende consulent stelde het opvallend te vinden dat in de Bijbel vaker wordt gesproken over zaken van geld en goederen dan bijvoorbeeld over bekering en seksualiteit. Volgens ds. Drayer is de omgang met geld in de Bijbel volledig ingebed in de relatie met God.

Marnix Niemeijer, lid van de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK), stelde dat kerken en hulporganisaties „kunnen en moeten samenwerken.” Het is Niemeijer –die namens de NGK in het platform Micha Nederland participeerde– opgevallen dat kerken een specifieke en substantiële bijdrage leveren aan de hulpverlening. „De christelijke opvatting van dienstbetoon krijgt in kerken gestalte vanuit het ambt aller gelovigen. Daarom is de samenwerking van kerken en christelijke hulpverleningsorganisaties vruchtbaar, omdat zij elkaar wederzijds versterken.” Niemeijer vond verder dat christelijke hulporganisaties van kerken kunnen leren. Bijvoorbeeld dat hulpverlening meer is dan alleen het doorsluizen van geldstromen.

Schuren

Rina Molenaar, lid van de raad van bestuur van Woord en Daad, benadrukte in haar bijdrage de goede verstandhouding tussen kerken en de christelijke ontwikkelingssamenwerkingsorganisatie Woord en Daad. Volgens haar kan de verhouding ook „schuren” vanwege verschillende visies op hulpverlening.

Het gevaar van schuren kan ook ontstaan als christelijke hulporganisaties losraken van hun achterban. Om voeling met de eigen achterban te houden, richtte Woord en Daad adviesgroepen op waaruit een kritische begeleiding wordt verwacht. Volgens Molenaar moeten hulporganisaties niet uitsluitend aandacht hebben voor het ”geefgedrag”, maar ook voor het ”leefgedrag” van de achterban. Het Woord en Daad-bestuurslid gaf voorbeelden hoe heilzaam het onderlinge contact tussen Nederlandse jongeren en jongeren in Bangladesh werkt en hoe verkeerde voorstellingen van zaken werden bijgesteld.

Afhankelijkheid

Tijdens de discussie onder leiding van prof. dr. ir. Henk Jochemsen –directeur van Prisma, de koepel van diverse christelijke hulporganisaties– werd de inleiders gevraagd of hulpverlening niet afhankelijkheid in de hand werkt. Zowel Molenaar als Niemeijer onderkenden het gevaar dat hulpverlening te veel in een hiërarchische schema van donateur versus ontvanger wordt uitgevoerd.

Spiegel

Een aanwezige vroeg zich af of „wij als rijken in het Westen wel het recht hebben ons als hulpverleners te presenteren.” Ds. Drayer reageerde daarop dat hij christenen in arme landen zelf wil laten bepalen waar de hulp naartoe moet gaan. „Het is goed om jezelf een spiegel voor te houden of je wel het recht hebt armen te helpen. Laat lokale christenen, die het beste weten waar hulp moet worden geboden, dat ook zelf bepalen. In plaats van te denken dat je als westerling de problemen komt oplossen, moeten wij het principe ”helpen met je handen op de rug” in praktijk brengen.”