In de hemel zullen onze zielen zich over zichzelf verwonderen. Als zij sterven, zijn ze immers in één ogenblik ontlast van alle arbeid. Dan is het vrede zonder beroerten, een gelukzaligheid zonder mate, een vergenoeging zonder ophouden, een zaligheid die alle begeerte verzadigt en alle vrees uitsluit. Daar zullen niet alleen geen gebreken en geen droefheden meer zijn, maar ook het grootste deel der deugden zal er niet meer zijn, omdat die een medicijn zijn tegen de gebreken en een versterking tegen de zwakheden.Ook zal er geen geloof meer zijn in de hemel, want wij zullen daar het gezicht zelf hebben. Noch zal de hoop daar meer zijn, want wij zullen datgene genieten waarop we gehoopt hebben. Daar zal geen smart en geen verzoeking meer wezen. Ook de barmhartigheid zal er niet meer zijn, omdat er geen ellende meer zal zijn. De kennis van God zal ons verstand vervullen en de liefde van God zal ons bezitten. Daar zullen Gods kinderen zich bevinden in de vergadering van de zalige geesten en zich onder de heilige engelen mengen. Daar zullen andere gezangen zijn dan hier op aarde. Zij zingen er dat lied, dat niemand anders verstaat dan die het mogen zingen.

Daar, in de hemel, daar zal God ten volle worden gekend en zonder verhindering worden gediend. Maar hoeveel groter zal het zijn Jezus Christus te zien. Hij is op de aarde gekomen om ons in de hemel te verheffen.

P. Molineus, professor en predikant te Sedan (Van de Christelijke strijd, 1624)