Volgens een commentaar in de Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) afgelopen dinsdag „zijn de dagen van de Nederlandse eurogroepchef, helaas, geteld”. Dijsselbloems uitspraak in diezelfde krant vorige maand over begrotingsdiscipline en solidariteit binnen de eurozone is in Zuid-Europa niet vergeven of vergeten. „Ik kan niet al mijn geld aan drank en vrouwen (‘Schnaps und Frauen’) uitgeven om daarna om hulp te vragen”, zei hij. Dat zagen ze in Spanje, Italië en Portugal als een sneer naar hun uitgavenpatroon voor de financiële crisis, waarna de EU financieel ze zwaar te hulp moest schieten. Ook heeft hij het verbruid in het Europees Parlement, dat zijn vertrek eist.

Voor de Zuid-Europese landen zijn Dijsselbloems „denigrerende” optreden en het naderende einde van zijn ministersschap een mooie aanleiding om de politieke koers om te gooien: zij hebben het gehad met het door ‘het noorden’ opgelegde bezuinigen. „Hij is een goedkoop offer sinds zijn verkiezingsnederlaag”, meent FAZ. De Portugese premier Antonio Costa beweerde deze week dat zijn minister Mario Centeno al is uitverkoren.

Dijsselbloem is naar eigen zeggen bezig steun te vergaren binnen de eurogroep. Hij wil ook als hij geen minister meer is zijn termijn uitdienen. Of misschien zelfs langer aanblijven. Zijn termijn loopt tot medio januari 2018.

„Ik weet vrij zeker dat dat niet gaat gebeuren”, zegt een hoge functionaris in Brussel. „Zodra Dijsselbloem geen minister meer is, wordt er een nieuwe voorzitter voor 2,5 jaar benoemd, uit het midden van de eurogroep.” Ook de nieuwe Nederlandse minister kan niet zomaar Dijsselbloems plaats innemen.

Er zijn verschillende kapers op de kust. De Spanjaard Luis de Guindos staat al drie jaar te popelen maar heeft zijn politieke kleur tegen omdat er al zoveel christendemocraten op hoge EU-posten zitten. Meer kansen maken de Maltees Edward Sciluna en de Slowaak Peter Kazimir, beiden sociaaldemocraat. Ook liggen ze allebei goed bij hun collega’s.