Een wetenschappelijk team van het Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) heeft de beelden van de kernexplosies uit de periode van 1945 tot 1962 de afgelopen tijd geanalyseerd en gedigitaliseerd. En dat was hoog tijd; de banden van nitraatcellulose waren langzaam aan het vergaan. „We zijn er precies op tijd mee gestart”, aldus Greg Spriggs, kernwapennatuurkundige bij LLNL. „We wisten dat de films aan het vergaan waren en dat het punt dat ze onbruikbaar zouden zijn niet ver weg was.”

Vergetelheid

Het project was niet uitsluitend bedoeld om de beelden aan de vergetelheid te ontrukken, maar ook om ze opnieuw te analyseren op de effecten van de kernexplosies.

„We hebben geen enkele experimentele meetwaarde van moderne kernwapens in de atmosfeer. De enige data waarover we beschikken, zijn afkomstig van oude testen”, laat Spriggs weten. „Bovendien waren de gepubliceerde data van destijds meestal onjuist. Om de werkelijke effecten van nucleaire explosies te bepalen, moeten we deze video’s allemaal opnieuw analyseren.”

10.000 opnames

Er zijn ongeveer 10.000 filmopnames van kernexplosies gemaakt. LLNL heeft er 6500 van gelocaliseerd en 4200 zijn gedigitaliseerd. Spriggs team heeft er inmiddels 400 tot 500 van geanalyseerd.