Zendingscolumn: Vriendschap is heilzaam
Vriendschap is kostbaar. Zij heeft te maken met goede gesprekken, openheid en gezelligheid. Een goede vriend luistert, leeft, denkt met je mee en bidt voor je.
Goede vriendschap werkt helend. Het is daarom goed om te werken aan vriendschap. Maar hoe doe je dat?
De tijd voor ons vertrek naar Tanzania was een tijd van vriendschappen. Op de middelbare school, tijdens mijn studententijd, later toen we trouwden, binnen de kerk… Steeds weer kreeg ik de gelegenheid om mensen te ontmoeten, om mooie gesprekken te voeren en om relaties aan te gaan. Er ontstonden vriendschappen.
Toen kwam ons vertrek. We lieten vrienden achter, maar ik dacht: Ik ga op zoek naar mensen met wie ik me verbonden voel, mensen bij wie ik me op m’n gemak voel. Ik ga op zoek naar vrienden. Maar dat viel tegen! De mensen om me heen waren anders dan ik dacht. De taal was anders en ik kon de juiste woorden niet vinden voor wat ik dacht en voelde. De cultuur was anders. Wat ik normaal vond, was opeens abnormaal. En wat anderen normaal vonden, vond ik vreemd. Ik wilde zelf vrienden uitkiezen, maar ik had geen keus. Ik droomde van vriendschappen zoals ik die gewend was. En ik miste ze.
Er klopte iets niet. Maar wat? Bonhoeffer gaf antwoord: „De persoon die zijn droom van gemeenschap liefheeft, zal gemeenschap vernietigen, maar de persoon die de mensen om hem heen liefheeft, zal gemeenschap creëren.” Vriendschap is méér dan alleen maar genieten van de omgang met gelijkgezinden. Ze betekent ook een relatie aangaan met mensen die anders zijn dan ik. Belangstelling tonen voor mijn Tanzaniaanse buurvrouw. En voor die collega met wie ik weinig heb. Tijd nemen voor dat familielid dat niet in God gelooft. Oog hebben voor eenzame mensen om me heen. Vriendelijk zijn tegen degene die mij negeert.
Vriendschappen aangaan met mensen buiten ons eigen veilige kringetje is heilzaam. Het leert ons om kritisch naar onszelf te kijken en situaties door een andere bril te bekijken. Om dan te beseffen dat onze visie lang niet altijd juist is. Dat maakt nederig. We leren geduld te hebben, omdat vrienden maken tijd kost. We leren om minder snel te oordelen. Maar vooral: we merken dat liefhebben iets is wat we moeten leren omdat we van onszelf geen liefhebber zijn van de ander die écht anders is.
Maar als we zó werken aan vriendschap, gebeurt er iets tussen ons en de mensen om ons heen. Niet altijd even duidelijk of zichtbaar. Maar wel onmiskenbaar. Dan gaat Gods liefde schitteren door ons. Dat laat de mensen om ons heen niet koud. En onszelf ook niet.
Albertine en Jacob Karels wonen met hun vier jongens in Tanzania. Jacob werkt voor Wycliffe Bijbelvertalers. Albertine geeft de oudste drie jongens thuisonderwijs.
